บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 22 หน้า 4
“ผู้หญิงที่สูงส่งในกระจก... กำลังลดค่าตัวเองเพราะความริษยาและอยากเอาชนะด้วยวิธีสกปรก”
“หล่อนแย่งหลาวเปิงไปจากฉันเท่ากับเป็นศัตรูของฉัน !”
“ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของเจ้านางคือใจเจ้านางเอง!” แพรนวลผลักเจ้านางเรืองระยับจนล้มคว่ำไปทางหนึ่ง
เจ้านางเรืองระยับลุกขึ้นมาอย่างมีมาด จ้องแพรนวลเขม็ง ตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินคาดคิด
“ตอนนี้หล่อนคงเกลียดฉันมากสินะ”
“ความเกลียดเอาชนะความเกลียดไม่ได้” แพรนวลหนักแน่น “ฉันให้อภัย”
“ฉันไม่รับ! และจะไม่มีวันยอมแพ้!” แพรนวลเหนื่อยใจกับความหยิ่งยโสของเจ้านางเรืองระยับ จะเดินออกไปจากห้อง เจ้านางเรืองระยับประกาศท้าทาย
“รีบไปบอกทุกคนสิ ว่าฉันคิดจะฆ่าหล่อน พิธีแต่งงานของเจ้านางตองริ้วกับซานแปงจะได้วุ่นวาย”
แพรนวลชะงัก หวั่นใจต่อเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในพิธีแต่งงาน เจ้านางตองริ้วยืนหลบอยู่ข้างประตู ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด รีบหลบออกไปเงียบ ๆ
ทางเดินชั้นบนหอคำ เจ้านางตองริ้วเดินมาหยุดอยู่มุมหนึ่ง ใบหน้าเป็นวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
“พี่เรืองระยับทำร้ายคุณแพรนวล ?”
เจ้านางตองริ้วแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เริ่มไม่แน่ใจว่าเจ้านางเรืองระยับเป็นคนยังไงกันแน่
ห้องหนังสือในหอคำ หลาวเปิงแปลกใจกับข้อเสนอของแพรนวล
“เปลี่ยนตำแหน่งของแม่หญิงในขบวนแห่พรุ่งนี้ ?” แพรนวลพยักหน้ายืนยันความคิดของตัวเอง
“แม่หญิงคิดว่าจะหลีกเลี่ยงอันตรายได้ แต่ถ้ามันร้ายแรงกว่าเดิมล่ะ ?”
แพรนวลสีหน้าสลดลง ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปจริง ๆ นึกถึงตอนมองชุดผ้าไหมแพรสีแดงที่อยู่กับเจ้านางเรืองระยับ แพรนวลยิ่งสงสัย แพรนวลรำพึงคนเดียว
“ถ้าเจ้านางตองริ้วไม่ได้ใส่ชุดผ้าไหมแพรสีแดง อูซอจะชิงตัวเจ้านางเรืองระยับทำไม ?”
ฐานกองกำลังอูซอในป่า ภายในฐาน เหล่าทหารอูซอต่างเตรียมอาวุธครบมือและเตรียมพร้อม โดยมีอูซอกับอองเฮียนยืนเด่นตระหง่านตรวจความพร้อมของทหารทุกคน
“พรุ่งนี้... เราจะให้บทเรียนกับพวกที่คิดแข็งข้อและตั้งตัวเป็นศัตรูกับเรา”
เหล่าทหารอูซอทั้งหมดยกมือขึ้นชูเหนือฟ้า ร้องลั่นพร้อมกัน “เฮ !!”
“แผ่นดินเวียงขินจะต้องอยู่ใต้อำนาจฉัน! ผู้หญิงของไอ้หลาวเปิงจะต้องเป็นของฉัน”
อูซอหัวเราะร้าย แววตาเหี้ยมโหด อำมหิต อองเฮียนแอบหนักใจ ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำของอูซอ แต่ก็คัดค้านไม่ได้