บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 25 (ตอนจบ)

ทิชานั่งใช้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของตนเพื่อเปิดไฟล์จาก Thumb Drive ภาพหน้าจอขึ้นภาพการดาวน์โหลดไฟล์ อีกด้านของห้องทำงานชั่วคราว พสุ ภูริช เรน เอวา ภาคิน ยืนคุยกันด้วยสีหน้าเศร้าๆ 

อยู่ๆ ทิชาก็ทำตาเบิกโพลงเรียกทุกคนอย่างตกใจ“ทุกคน” ทุกคนหันไปตามเสียงเรียกของทิชาอย่างแปลกใจแล้วเดินไปยืนด้านหลังของทิชา “ทิเปิดไฟล์เอเดนได้แล้ว”

ทุกคนต่างเพ่งมองอย่างตกใจ ภาพที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นภาพเดวิดตอนหนุ่มกว่าปัจจุบันถูกแอบถ่ายจากในป่าตอนกำลังคุมการตัดไม้พร้อมลูกน้องหลายๆ ภาพ 

ภาคินเร่ง “ทิเช็คเมล์หน่อยสิ ฟิล์มที่เอาไปล้างส่งกลับมารึยัง”

ทิชาเปิดเมล์ หัวข้อ “ฟิล์มคุณภาคิน” แล้วกดดาวน์โหลด ภาพที่โหลดจากเมล์เป็นภาพเดียวกับไฟล์เอเดน ทุกคนหันมามองหน้ากันอย่างอึ้งๆ 

ทิชาอุทาน “เอเดนกับเดวิดคือคนๆ เดียวกันจริงๆ ด้วย”

พสุเพ่งมอง “ภาพมันค่อนข้างไกล เราจะแน่ใจได้ยังไง”

ภูริชเพ่งตามองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “ทุกคนดูนี่” ภาพที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ นิ้วของภูริชชี้ที่รอยสักตัวอักษร “A” ที่ต้นแขนขวา “ถ้าข้อสันนิษฐานของทิเป็นจริง เดวิดก็ต้องมีรอยสักนี้อยู่หรือต่อให้ลบทิ้งไปแล้วก็น่าจะมีร่องรอยอะไรเหลือบ้าง คุณเคยเห็นรึเปล่า”  

เอวาหันไปสบตาเรนด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ต่างคนต่างนิ่งทบทวนความทรงจำ “ตั้งแต่จำความได้ ฉันไม่เคยเห็นเลยนะ”

“พี่ก็เหมือนกัน จริงๆ คือเราสองคนไม่เคยเห็นพ่อถอดเสื้อหรือใส่เสื้อแขนกุดเลยด้วยซ้ำ”

เอวาพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเรน แล้วหันไปหาภูริช “ไม่ว่าจะไปทะเลหรือสระว่ายน้ำ ฉันไม่เคยเห็นDaddyยอมเล่นน้ำด้วยเลยซักครั้ง” 

“แปลกมากเลยนะ”

ภาคินเขยิบตัวไปเพ่งมองหน้าจอ “เดวิดอาจจะสร้างเอเดนขึ้นมาเพื่อจะได้ให้ตัวเองพ้นผิด คำพูดที่ว่าใครเห็นเอเดนแล้วต้องตาย เพราะโดนเดวิดฆ่าทิ้งเพื่อทำลายหลักฐาน บางทีคนที่ฆ่าพ่อเรนอาจจะเป็นเดวิดก็ได้” 

ภาคินพูดจบก็นึกขึ้นได้ว่าไม่น่าพูดรีบยกมือขึ้นมาปิดปาก ทิชาที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ยกมือขึ้นฟาดภาคิน ภาคินยิ้มแหยๆ หน้าเจื่อนไป

ทุกคนหันไปมองเรนเป็นตาเดียว เรนยืนนิ่งใช้ความคิด เอวามองเรนด้วยความสงสารเดินไปบีบมือเรนให้กำลังใจ 

“เอวาจะช่วยพิสูจน์เรื่องนี้เอง”

“ขอบใจมากจ้ะ”