บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 5
พสุขับรถมาด้วยความเร็วโดยมีภูริชนั่งอยู่ด้านข้าง ทิชากับภาคินนั่งอยู่ด้านหลัง ทิชาก้มมองอุปกรณ์ติดตามสัญญาณ
รถของเรนมาจอดอยู่ที่ลานกว้างของเหมืองร้าง เรนลงจากรถแล้วมองไปที่เสาไม้ที่ถูกตอกอยู่บนลานกว้าง เรนเดินกลับไปที่รถพับแขนเสื้อขึ้น เตรียมพร้อมในการทำตามแผนที่ตนวางไว้
ในเวลาเดียวกันกับรถของพสุขับมาด้วยความเร็ว ภายในรถพสุเป็นคนขับภูริชนั่งอยู่ด้านข้าง ด้านหลังเป็นทิชานั่งเปิดคอมพิวเตอร์ของตัวเอง โดยมีภาคินนั่งอยู่ข้างๆ
ทิชาเงยหน้าขึ้นมาบอกทางพสุอย่างร้อนใจ “เลี้ยวขวาข้างหน้าเลยพี่ ใกล้จะถึงแล้ว”
รถของพสุหักเลี้ยวตามคำบอกของทิชาอย่างรวดเร็ว
เดวิดค่อยๆ ได้สติขึ้นมาทีละน้อย มองไปรอบๆ ตัวเห็นแต่ลานโล่งกว้างของเหมืองร้าง แล้วค่อยมองกลับมาที่ตัวพบว่าตนถูกมัดมือไพล่หลังผูกติดอยู่กับเสา เดวิดรู้สึกตัวลืมตาโพลงอย่างตกใจ เดวิดหันไปมองเรนที่ยืนอยู่ไม่ห่างตน เรนถือปืนอยู่ในมือ
“แกคิดจะทำอะไรของแก”
“เรนก็จะหยุดไม่ให้Dadทำผิดไปมากกว่านี้น่ะสิคะ”
เดวิดขบกรามแน่นแบบไม่สำนึกผิด เขาพยายามแก้มัดตัวเองจากเชือกที่ผูกอยู่
เรนจ้องหน้าเดวิดแบบไม่หลบสายตา “ถ้า Dad ยังทำผิดอยู่อย่างนี้ ต่อให้ Dad ฆ่าพวกหน่วยเฉพาะกิจจนหมด วันนึงก็ต้องมีคนลุกขึ้นมาเปิดโปง Dad อยู่ดี”
เดวิดอึ้งไปซักครู่แล้วก็อมยิ้ม จนเปลี่ยนเป็นหัวเราะออกมา เรนมองอย่างแปลกใจ “แกรู้รึเปล่าว่าก่อนตายพ่อแท้ๆของแกมันก็พูดแบบนี้”
เรนมองเดวิดด้วยสายตาเศร้าๆ “เรนรู้แล้วค่ะว่า Dad เป็นคนฆ่าพ่อเรน” เดวิดอึ้งไปนิดนึงกับคำพูดของเรน มองเรนด้วยสีหน้าสงสัย หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง ควักปืนที่พกออกมาถือไว้ “ถ้า Dad ยังไม่อยากตาย ก็เล่าเรื่องทุกอย่างมาให้หมด”
เดวิดแสยะยิ้มแบบไม่สนใจ แถมยังพูดท้าทาย “ถ้าฉันไม่ทำตามที่แกพูด แกจะทำยังไง แกจะฆ่าฉันเหรอ”
เรนยกปืนในมือขึ้นมาถือไว้ แล้วเล็งยิงเฉียดหน้าของเดวิดจนเลือดไหลออกมาซิบๆ ทำเอาเดวิดตาโตตกใจเมื่อเห็นว่าเรนเอาจริง “ถ้าเรนทำอย่างนั้นเรื่องมันก็จบง่ายไปน่ะสิคะ ปืนกระบอกนี้เหลือลูกกระสุนอีกหนึ่งนัด เรามาเล่นเกมกันดีกว่าค่ะ Dad”
เดวิดขบกรามแน่นด้วยความโกรธจ้องหน้าเรนแบบกินเลือดกินเนื้อ ขณะที่เรนมีสีหน้านิ่งเอาจริง เหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกไว้ด้วยกล้องและไมค์ที่ติดอยู่ที่กระดุมเสื้อของเรน