บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 11 หน้า 5
ภูริชไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ ทั้งคู่เงียบกันไป เอวาลังเลว่าจะถามอะไรต่อดี รถตู้หน่วยเฉพาะกิจมาเทียบจอดด้านหน้าของรถเอวา
ภูริชได้จังหวะรีบชิงลาเอวา “ผมไปนะ วันนี้ขอบคุณคุณมาก กลับบ้านดีๆ แล้วกัน”
เอวาอ้าปากจะประท้วง “เดี๋ยวสิคุณ”
ภูริชไม่รอรีบลงจากรถวิ่งขึ้นรถหน่วยเฉพาะกิจ รถหน่วยเฉพาะกิจออกตัวไปอย่างเร็วเอวาทำหน้าเสียดายที่ภูริชชิ่งหนีไปซะก่อน
เดวิดยืนอยู่ในห้องโถง ลูกน้องเดวิดหิ้วปีกศักดิศรเข้ามา โดยมีตุลย์เป็นคนคุม ศักดิศรโดนยิงที่ขา และถูกซ้อมจนหมดสภาพ แต่พยายามใช้แรงที่เหลืออยู่ดิ้นไปดิ้นมา
เดวิดสั่งตุลย์ “เอาตัวมันไปขังที่ห้องลับ”
“ครับนาย” ตุลย์หันไปสั่งลูกน้อง “เอาตัวมันไป” ลูกน้องลากศักดิศรออกไป
ทางด้านอาร์มเดินเข้ามาอย่างหัวเสีย เคืองสิ่งที่เดวิดทำกับเรน “ทำไม Dad ถึงเลือดเย็นอย่างนี้ ถ้าเรนเป็นอะไรขึ้นมา Dad จะว่ายังไง”
เดวิดสวนกลับ “แกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน ถ้าแกยิงพลาดโดนฉันขึ้นมา ฉันเอาเรื่องแกแน่”
อาร์มชะงักไป อาร์มเถียงเดวิดไม่ได้ ใช้เท้าถีบเก้าอี้ล้มดังโครม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เดวิดโกรธกับท่าทางของอาร์ม “อาร์ม กลับมาเดี๋ยวนี้”
อาร์มเดินออกไปไม่สนใจเดวิด ครั้งนี้อาร์มโมโหมากจริงๆ เดวิดได้แต่ถอนใจออกมา
ที่สวนหน้าบ้านตอนหัวค่ำ อาร์มพยายามกดโทรศัพท์หาเรน แม้จะรู้ว่าไม่สามารถติดต่อได้ก็ตาม
อาร์มกดตัดสายทั้งโมโหทั้งเป็นห่วง “ไอ้น้องโง่”
อาร์มถอนใจยาวออกมา แล้วเดินไปทิ้งตัวนั่ง อาร์มนึกย้อนคิดถึงเรื่องเรน
ในห้องนอนเรนตอนเด็ก เรนหลับอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องอะไร โดยโต๊ะข้างหัวเตียงมียาวางอยู่เต็มไปหมด
เดวิดยืนอยู่ข้างเตียงมองเรนอย่างเย็นชา เดวิดหยิบหมอนที่อยู่บนเตียงมาถือไว้แล้วทำท่าเหมือนจะใช้หมอนกดให้เรนหายใจไม่ออก
ประตูห้องนอนเรนเปิดพรวดเข้ามา จุรีจันทร์คิ้วขมวดหน้าตาโกรธวิ่งตรงมาหาเดวิดที่เตียง “ทำอะไรของคุณ”
เดวิดกลืนน้ำลายลงคอตอบคำถามจุรีจันทร์ไม่ได้ จุรีจันทร์วิ่งไปถึงเตียงแล้วอุ้มเรนมาประคองไว้พร้อมสำรวจว่าเรนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ แล้วเงยหน้ามองเดวิดอย่างเคืองๆ “คุณสัญญากับฉันแล้วนะว่าจะไม่ฆ่าเด็กคนนี้ “
“คุณจะเลี้ยงมันไว้ทำไม มันไม่ใช่ลูกของเราซะหน่อย”
ประตูนอกห้องนอนที่ประตูยังเปิดค้างอยู่เห็นอาร์มยืนแอบฟังที่เดวิดกับจุรีจันทร์ทะเลาะกัน