บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 3 หน้า 5
“อือ...ถ้าหมอเจษเป็นหมอด้วย เป็นนักธุรกิจด้วย...ก็คงไปกันไม่ได้กับพี่ช่อหรอก”พิธานหัวเราะเบาๆ“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”“ก็พี่ช่อน่ะ...เป็นหมอที่มีอุดมคติ...โรงพยาบาลเอกชนใหญ่ๆ มาจ้างก็ไม่ยอมไป...” บุศยาตอบอย่างมั่นใจพิธานยิ้มๆ“น่าสงสารพี่ช่อผู้หญิงตัวเล็กๆ ต้องทำงานเหนื่อยขนาดนี้...”บุศยาทำท่าเจ้าเล่ห์“ถ้ามีคนอื่นที่เขาดูดี เป็นทหารอนาคตไกลอยากมาดูแลพี่ช่อล่ะคะ...”พิธานหยุดเดินหันมามองหน้าบุศยา“บุศ...นี่คิดจะจับคู่พี่ช่อ กับทหารเรือคนนั้นใช่ไหม”บุศยาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้“เปล่านะ...แค่บุศสังเกตเห็นว่าคุณผู้พันทหารเรือน่ะคอยแต่มองพี่ช่อตลอดเวลา”“ก็พี่ช่อเป็นหมอประจำตัวเขานี่...”“ถ้าเป็นบุศนะ...บุศสนใจผู้พัน...เท่กว่าหมอเจษตั้งเยอะ”พิธานหน้าเหรอหรา “อ้าว...บุศ...แหม...หมอก็เท่ได้เหมือนกันนะ...”บุศยายักคิ้วเดินหนีไป พิธานยิ้มๆ รีบเดินตาม
ที่บ้านของเธียรชัย เธียนชัยยืนสีหน้าครุ่นคิดอยู่ในห้องทำงาน เดินไปเปิดเอกสารดูแต่ก็ปิดด้วยท่าทางหงุดหงิด มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธียรชัยหันไปตวาด “ได้เรื่องว่าไง...”มงคลเปิดประตูเข้ามา มีปรีชาเดินตามเข้ามาด้วย พอมงคลเห็นท่าทางเธียรชัยก็สีหน้าไม่ค่อยดี เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอารมณ์ไม่ดี มงคลหลบตาไม่กล้าตอบ เธียรชัยปัดเอกสารบนโต๊ะทิ้งอย่างโกรธๆมงคลรีบรายงาน “ผมกลับไปสืบที่เกาะ...พวกชาวบ้านมันลือกันว่ามีคนรอดตายแล้วเอาไปส่งพวกหมออาสา หมอรีบเรียก ฮอ. มารับตัวไป”เธียรชัยหันขวับมามองมงคล“มีคนรอดตาย...คนที่เอาของเราไปหรือเปล่า”“อาจจะใช่ก็ได้ครับ”เธียรชัยโมโห“ไปสืบมาว่ามันเป็นใคร แล้วเอาของของฉันคืนมาให้ได้”“ครับนาย...”
นาวินยืนอยู่ในห้องพักในโรงพยาบาล พยายามจะทำท่ายืดกล้ามเนื้อ แต่เจ็บแผลยังทำไม่ได้ เกตุซึ่งเป็นพยาบาลเดินเข้ามา ยื่นถุงใส่แฟลชไดรฟ์ให้ นาวินมองยังงงๆ“อยู่ในกางเกงผู้พันตอนที่เขามาส่งผู้พันที่โรงพยาบาลไงคะ...เหมือนจะโดนน้ำ ไม่รู้เสียหรือเปล่า...”นาวินรับมาเปิดดู นึกย้อนไปถึงสิ่งของที่ตนหยิบมาจากโกดังเกาะร้าง นาวินสีหน้านิ่งมองของในมือ “ขอบคุณมากครับ...”“พักผ่อนมากๆ นะคะ ตอนเย็นๆ คุณหมอจะมาตรวจค่ะ..” พยาบาลเดินออกไปจากห้องนาวินมองอุปกรณ์ในมืออีกครั้ง ด้วยสีหน้าใช้ความคิด...