บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 24 หน้า 3

"รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ" เจษฏาเดินออกมา ยิ้มมีความสุขอารมณ์ดี

เวลาต่อมา เจษฎานั่งอยู่ที่ในร้านกาแฟ ภายในล็อบบี้โรงพยาบาล คุยมือถือกับสุปรียา

"สวัสดีค่ะ ว่าไงคะคุณหมอ"

"สวัสดีครับคุณสุปรียา สบายดีนะครับ"

"ค่ะ คุณหมอล่ะคะ สบายใจขึ้นบ้างรึยัง หวังว่าคงตัดใจได้แล้วใช่ไหมคะ"

"ตรงกันข้ามครับ นอกจากไม่คิดจะตัดใจแล้ว ยังโทรมาให้คุณสุปรียากลับใจด้วย"

"กลับใจเรื่องอะไรคะ"

"เรื่องความสุขในสิ่งที่เราใฝ่ฝันถึงครับ"

"ไม่ล่ะค่ะ สุไม่ใช่คนโลเลค่ะ ไม่กลับไปกลับมาหรอกค่ะ"

"แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้วนะครับ" เจษฎาพยายามโน้มน้าว

"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"

"คุณแม่หมอช่อฟ้าฟื้นแล้ว แล้วคนที่ได้เครดิตในเรื่องนี้ก็คือผม ตอนนี้ผมมีแต้มต่อสูงมาก"

"คุณหมอคะ สุขอพูดตามตรงนะคะ มันคนละเรื่องเลยนะคะ อย่าว่าแต่ทำให้แม่คุณช่อฟื้นเลย ต่อให้คุณหมอปลุกชีวิตบรรพบุรุษเธอฟื้นขึ้นมาทั้งโคตร คุณหมอก็เป็นได้แค่ผู้มีพระคุณของเธอค่ะ ไม่ใช่คนรัก"

“คุณเป็นพวกมองโลกในแง่ลบ วิสัยทัศน์แบบนี้ทำให้เป็นอุปสรรคต่อการประสบความสำเร็จ"

"สุไม่อยากเล่าให้ฟังนะคะว่าชีวิตสุทำอะไรสำเร็จมาแล้วบ้าง เชื่อว่าไม่น้อยกว่าจำนวนคนไข้ที่คุณหมอ รักษาหายหรอกค่ะ"

"เอาเถอะ ผมไม่เถียงกับคุณ ถ้าคุณไม่กลับใจก็แล้วแต่"

"ค่ะ"

“แต่ผมมีเรื่องขอร้องคุณให้ช่วย" เจษฎาเข้าเรื่อง

"เรื่องอะไรคะ"

"ผมรู้ว่าพ่อคุณมีเส้นสายมากมายเหลือเกิน ผมต้องการความช่วยเหลือตรงนั้น"

"จะให้ทำอะไรล่ะคะ" สุปรียาย้อนถาม

"ผมอยากให้คุณหมอช่อฟ้าไปเมืองนอกกับผม"

ที่ร้านกาแฟ อ้อยเดินมาหาเคลวินที่ยังใช้เน็ตอยู่ และกำลังไลน์คุยกับใครบางคน

“You…Are you finish yet…” (เธอ เสร็จรึยัง) อ้อยเอ่ยถามเคลวิน

"Just a minute” (อีกแป๊บนึง)

“I'm so bored, Let go out of this place snd do something more fun.” (ฉันเบื่อแล้วอ่ะ ออกไปหาอย่างที่ทำกันเหอะ เอาแบบหนุกๆอ่ะ) อ้อยเล่นหูเล่นตาในเชิงเรื่อง อย่างว่า

"I said just a minute” (ฉันบอกว่าอีกเดี๋ยว)