บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 7 หน้า 5
ชมพูนิษฐ์ท้าวเอวเถียง “ก็อ่านออกสิถึงได้เข้า”
“หน้าไม่อายจริงๆ”
“ตรงไหน??” ชมพูนิษฐ์ลากเหมราชมาใกล้ๆ ป้ายแล้วชี้ “นี่!”
ชมพูนิษฐ์อ่านดังๆ “เขตก่อสร้างไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า” ก็บอกเองว่า “เขตก่อสร้างไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า” เน้น ! เขตก่อสร้าง ไม่ได้บอกซะหน่อยว่า “น.ส.ชมพูนิษฐ์ ไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า!!” แล้วทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ยะ??” เหมราชยืนอึ้ง เหวอ พูดไม่ออก หันไปมองหน้ากวินทร์
“โอ๊ะๆๆๆ..” กวินทร์ยกมือส่ายหน้า “ถ้ามามุกนี้กวินทร์ขอไม่ยุ่งฮะ --ยอม!!”
เหมราชหันมามองชมพูนิษฐ์ที่ทำสีหน้าเหนือมากๆถอนใจส่ายหน้าเอือม
บริษัทธามัน ธามันมองหน้าลูกน้องท่าทางโกรธมาก
“ตอนมาสมัครงานคุณอวดอ้างคุณสมบัติดีเลิศ แต่ทำไมเรื่องกระจอกแค่นี้ทำไม่ได้”
“ผมขอโทษครับ แต่ทางลูกค้าบอกว่าทางบริษัทของคุณเหมราชมาเสนอราคาก่อน”
“ก็ตัดราคาสิหรือไม่ก็สืบดูว่าใครมันเป็นคนตัดสินใจอนุมัติโครงการก็ยัดเงินซะจะใช้เงินเท่าไหร่ ผมไม่อั้น แต่เราต้องได้งาน แค่นี้คุณคิดไม่เป็นรึไง”
“แต่ทำแบบนี้เท่ากับเป็นการคอรัปชั่นนะครับ”
ธามันชะงักแล้วถอนใจ ท่าทางอ่อนลง เหมือนกับจะคิดได้
“นั่นสินะ ผมก็อยากจะเป็นคนดี มีคุณธรรมเหมือนคุณนะ” ลูกน้องยิ้มใจชื้นขึ้น
“โอเค! ผมเข้าใจถ้าคุณไม่สบายใจ ผมจะให้คนอื่นทำแทนละกัน”
ลูกน้องดีใจ ยิ้มกว้าง เจ้านายใจดีเวอร์ “ขอบคุณครับ”
“อ้อ... ช่วยแวะไปแผนกบุคคลแล้วกรอกหนังสือขอลาออกด้วย”
ลูกน้องตกใจ “คุณธาม”
“อีกครั้งนึง!!ผมก็อยากจะเป็นคนดีมีคุณธรรมเหมือนคุณ แต่ถ้าเป็นแล้วต้องตกงานแบบคุณ -- ผมจะไม่ยอมเป็นเด็ดขาด!!” ธามันผายมือ “เชิญ!!”
ลูกน้องตัวสั่น “คุณ..คุณมันซาตาน!!ซาตานยิ่งกว่าคุณเหมราช”
ธามันเสียงสั่น “เชิญ!!!” ลูกน้องทั้งช๊อค ทังโกรธเดินออกไป
ธามันยิ้มเหี้ยม “แน่นอน!! ผมต้อง “ยิ่งกว่าพี่”--.พี่เหม !!” ธามันครุ่นคิดอย่างแค้น
หน้าไซส์งานก่อสร้าง เหมราชจะเดินหนี ชมพูนิษฐ์มองตามท่าทางลังเลใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจวิ่งมาขวาง