บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 18 หน้า 3
เหมราชตะคอกใส่ “ไม่ต้องพูดแล้ว กลับไปทำมาใหม่”
จอยหนาวขึ้นมาทันที แล้วรีบออกไป เหมราชถอนใจเหนื่อยหน่าย
จอยออกจากห้องเหมราชมาก็นั่งลงหมดแรง
“โอ้ยๆๆๆๆ...” จอยไหว้ “ท่านซาตานเจ้าขา...พักนี้องค์ลงบ่อยจังเลยนะคะ พวกหนูจะตายกันอยู่แล้ว”
คนอื่นๆหันไปรุมทันที
“ไง โดนพลังซาตานเล่นงานมาเหมือนกันน่ะสิ”
“เอ่อดิ เมื่อเช้าก็ป้า สายๆก็คริสที่ร้ากก... พอบ่ายคิวฉัน นี่มีใครยังไม่โดนอีกบ้างวะ” พนักงานคนอื่นหลบ
“สมน้ำหน้า โดนกันถ้วนหน้าจะได้เท่าเทียม”
“พักนี้เจ้านายเป็นอะไรท่าทางหงุดหงิดบ่อยๆ ใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจไปซะหมด”
“หรือว่า...ช่วงนี้เจ้านายจะนกเลย พาลมาที่พวกเรา”
คนอื่นๆ “เอ่อๆอันนี้น่าคิด”
“นี่ถ้าคุณวินอยู่ พวกเราก็คงไม่โดนหนักขนาดนี้” คริสคิดถึง “เพราะคนที่โดนหนักจะเป็นผมแทนใช่ไหมฮะ”
ทุกคนได้ยินเสียงก็รีบหันไป เห็นกวินทร์เดินยิ้มแป้นเข้ามา ทุกคนแปลกใจ “คุณวิน !!”
กวินทร์ยิ้ม “สบายดีกันไหมฮะ” ทุกคนรีบเข้าไปรุมล้อมกวินทร์ด้วยความดีใจ โดยเฉพาะคริส
“คุณวินมาได้ไงคะเนี่ย”
“สบายดีไหมคะ แล้วไปอยู่ไหนมา ได้งานทำรึยัง”
“คุณวินจะกลับมาทำงานที่นี่รึเปล่า ?”
ทุกคนเล่นถามกันเป็นชุด จนกวินทร์งง “เดี๋ยวๆฮะ ขอตอบทีละคำถาม”
“โอ้ย...ได้หมดถ้าสดชื่นเลยค่า แค่คุณวินกลับมาก็ดีใจมากแล้วค่ะ” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
กวินทร์ยิ้ม “ดีใจที่ผมจะมาเป็นทัพหน้าสู้กะคนข้างในใช่รึเปล่าฮะ”
“แหมๆคุณวินนี่ก็... คุณวินดีต่อใจแบบนี้ใครๆก็อยากให้กลับมาค่ะ”
“ใช่ครับ โดยเฉพาะ...” รัตนามองจับผิด “เจ้านายน่ะครับ”
“ถ้างั้นเดี๋ยวผมลองเข้าไปดูนะฮะ ว่าจะช่วยอะไรทุกคนได้บ้าง”
“เชิญเร็วๆเลยค่ะ ก่อนที่พวกเราจะตายอย่างเขียดกันซะก่อน” กวินทร์หัวเราะแล้วเดินออกไป
คริสยิ้มมีความสุข รัตนาจ้อง คริสรีบทำหน้าซื่อไก๋ไม่รู้ไม่ชี้
ห้องทำงานเหมราช เหมราชครุ่นคิดเป็นห่วงชมพูนิษฐ์ นึกถึงตอนเหมราชไปพูดจะช่วย แต่ชมพูนิษฐ์ไม่รับ