บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 6 หน้า 3
“ข้อเสนอของคุณน่าสนใจจริงๆ”
ธามันยิ้ม “ถ้าคุณยอมล้มเลิกโครงการกับพี่เหม ผมก็พร้อมจะดำเนินการทันที”
ลิมเปงเชียงมองหน้าธามันอย่างผิดหวัง ไม่คิดว่าธามันที่เป็นรุ่นน้องของเหมจะหักหลังรุ่นพี่ได้ลงคอ
“ทำไมคุณถึงเลือกผม ในเมื่อคุณก็รู้ว่าผมเป็นพาร์ทเนอร์ของคุณเหม” ลิมเปงเชียงเน้น “รุ่นพี่คุณ”
“เพราะผมคิดว่าคุณลิมเป็นมืออาชีพพอที่จะแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวกับธุรกิจได้”
ลิมเปงเชียงยิ้ม “คุณคงต้องผิดหวัง เพราะเรื่องที่คุณบอกมา ผมแยกแยะมันไม่ออก”
“ทั้งๆ ที่ผมยื่นข้อเสนอที่ดีกว่าพี่เหมงั้นเหรอ ทำไม ?!” ธามันอึ้ง มองแปลกใจ ไม่คาดคิด
“ถ้าจะให้เลือกระหว่างเงินกับมิตรภาพ ผมขอเลือกอย่างหลัง”
“ผมคงมองผิดไปเอง นึกว่าคุณจะเซียนกว่านี้” ธามันยักไหล่ไม่เป็นไร
“เพื่อนแท้หายากนะครับคุณธามัน ถ้าคุณไม่อยากโดดเดี่ยวควรเก็บมิตรภาพที่มีเอาไว้”
ธามันยิ้มเย้ยหยัน ไม่แคร์ “โอเคครับ ถ้าคุณไม่สนใจร่วมทุนกับผมก็ไม่เป็นไร แต่ผมอยากให้คุณรับนี่ไว้พิจารณา” ธามันยื่นเอกสารแผนร่วมทุนสุขสยามของชมพูนิษฐ์ให้คุณลิม
“ผู้หญิงคนนี้เธอยอมเสี่ยงทุกทางเพื่อให้ได้พบคุณ หวังว่าคุณจะให้โอกาสเธอ”
ธามันลุกขึ้นเดินออกไป ยกเอกสารขึ้นมองครุ่นคิด ยังไม่เปิด
ธามันเปิดประตูออกจากห้องลิมเปงเชียงมาท่าทางเจ็บใจ ที่ลิมเปงเชียงเลือกทำธุรกิจกับเหมราชต่อ แต่ไม่เลือกตน ทั้งๆที่ตนให้ข้อเสนอที่ดีกว่ามาก แล้วจึงเห็นเหมราชและกวินทร์ยืนรออยู่ ก็ตกใจแว่บหนึ่ง ก่อนจะชิวอย่างเซียน ธามันยิ้มมุมปากใส่ “พี่เหม ไอ้วิน”
“คุยธุระกับคุณลิมเสร็จแล้วเหรอวะ”
“ก็แค่มาเซย์ฮัลโหลกันธรรมดา” กวินทร์ไม่เชื่อ “งั้นเหรอ”
“สีหน้าแกดูไม่ดีเลย คุยกะคุณลิมไม่ถูกคอรึไง”
“บางทีคนบางคนก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด”
เหมราชยิ้มเย็น “นั่นสิ เค้าถึงว่าสัตว์โลกที่หาความจริงยากที่สุดก็คือคน”
ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างไม่ยอมกันอยู่ในที
ห้องจัดงานโรงแรม บรรยากาศของงานที่กำลังใกล้จะเริ่ม อิงขวัญชะเง้อมองร้อนใจเป็นห่วงเพื่อน แล้วโบนิตาก็เดินเข้ามา “เป็นไงบ้าง เจอไอ้นิดไหม” โบนิตาส่ายหน้า “รึว่าไอ้นิดจะโดนพวกคุณเหมราชจับตัวไปแล้ว”
“ไม่หรอก” โบนิตาโกหก “เมื่อกี้ฉันยังเห็นคนของคุณเหมตามหากันอยู่เลย นิดอาจจะกลับไปแล้วก็ได้”