บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 25 หน้า 3
ปานรุ้งยืนนิ่ง ปานเทพประคองตัววิภาวีเดินออกไป วิภาวีจงใจทำตัวอ่อนแอ เดินซบปานเทพผ่านปานรุ้งไป “วิอยากกินหูฉลามจังเลยค่ะปานเทพ คุณพาวิไปกินก่อนกลับบ้านน้า”
ปานรุ้งมองวิภาวีด้วยสายตาไม่พอใจ “เมื่อวานวิภาวีบอกท้อง 2 เดือน แต่ผลตรวจกลับออกมาท้อง 3 เดือน .. คิดว่าฉันโง่รึไง ?!! ..ถ้าเดาไม่ผิด ชูนามคงเกี่ยวกับผลตรวจแน่ๆ !”
“แล้วคุณหญิงจะทำยังไงดีครับ”
ปานรุ้งคิดบางอย่าง แล้วหยิบมือถือโทรเข้าโทรศัพท์บ้าน “น้อย!”
“เรียกช่างมาแอบติดกล้องในห้องคุณปานเทพเหรอคะ? ...ได้ค่ะคุณหญิง ..เดี๋ยวน้อยรีบจัดการให้เลยค่ะ”
ปานรุ้งกดวางสาย แล้วคิดถึงชูนามและวิภาวีอย่างโกรธๆ “ฉันเคยถูกปลิงตัวผู้เกาะดูดเงินจนชีวิตฉันพังไปครั้งนึงแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้ฝูงปลิงทั้งตัวผู้ตัวเมียมาเกาะดูดเงินลูกฉันอีกคน !”
รถแท็กซี่ขับอย่างเร็วมาจอดตรงหน้ามหาวิทยาลัย ปานวาดรีบลงจากรถอย่างลนลาน รีบวิ่งเข้าไปในมหาวิทยาลัย
“ขอให้คุณพ่อยังมาไม่ถึงทีเถอะ” ปานวาดเอ่ยพึมพำ
ริมสนามฟุตบอล วาสุเทพยืนรอปานวาด โดยมีปกรณ์ยืนข้างๆ ด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก
ปกรณ์มองหาปานวาดพร้อมพึมพำ “พี่วาดหายไปไหนเนี่ย ?”
วาสุเทพพูดกับปกรณ์ “ทำไมพี่วาดยังไม่มาอีก ?”
ปกรณ์รีบหาคำโกหก “เมื่อกี้พี่วาดโทรมาบอกว่ากำลังติวข้อสอบบทสุดท้ายอยู่น่ะครับคุณพ่อ อีกแป๊บนึงก็เสร็จแล้ว”
ทันใดนั้น เห็นปานวาดวิ่งกระหืดกระหอบมาหาวาสุเทพและปกรณ์ “ขอโทษค่ะคุณพ่อที่วาดมาช้า ..พอดีวาดแวะเข้าห้องน้ำนานไปนิดนึง..วาดโทรบอกปกรณ์แล้ว จริงไหมปกรณ์ ?” ปานวาดขยิบตาให้ปกรณ์ช่วยโกหก
ปกรณ์ทำหน้าแหย เพราะช่วยปานวาดโกหกไม่ทันแล้ว
“ไหนเมื่อกี้ปกรณ์ว่าวาดโทรบอกกำลังติวข้อสอบบทสุดท้ายอยู่ไง" ปานวาดกับปกรณ์มองหน้ากันชะงัก วาสุเทพดุ “จะติวข้อสอบหรือเข้าห้องน้ำ ..ตกลงกันให้แน่ ว่าจะโกหกพ่อว่าอะไร”
“วาดไม่ได้โกหกนะคะ” ปานวาดรีบพูด
“ผมก็ไม่ได้โกหกนะครับคุณพ่อ..เมื่อกี้พี่วาดโทรมาบอกผมจริงๆ ว่ากำลังติวข้อสอบบทสุดท้ายอยู่” ปกรณ์เอ่ยยืนยัน
“แต่วาดกลัวคุณพ่อรอนาน วาดเลยออกจากห้องมาก่อนแล้วพอดีปวดท้อง ถึงแวะเข้าห้องน้ำ ..ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ”
ทันใดนั้นมือถือของปานวาดดังขึ้น เห็นว่าเป็นเบอร์ของโดม ปานวาดเหลือบมองวาสุเทพ วาสุเทพมองปานวาด ปานวาดกดตัดสาย แล้วยิ้มแหยๆ “เพื่อนโทรมาชวนวาดไปชมรมเชียร์ต่อ ..แต่วาดเหนื่อยแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะค่ะคุณพ่อ” ปานวาดเข้าไปคล้องแขนแบบอ้อนๆวาสุเทพ
วาสุเทพเดินตามปานวาด ด้วยสีหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆ แอบเก็บความสงสัยไว้ในใจ