บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 5
ภายในห้องโถงบ้านวาสุเทพ คุณหญิงสุดใจมองวาสุเทพด้วยสายตาโกรธ ไม่พอใจมาก “แม่ไม่ยอมให้เทพถอนหมั้นกับหนูยา!!!!”
วาสุเทพพยายามอธิบาย รู้อยู่แล้วว่าคุณหญิงต้องเป็นแบบนี้ “คุณแม่ฟังผมอธิบายก่อน …”
“ไม่ต้องอธิบาย! เพราะแม่ไม่เห็นเหตุผลตรงไหน ที่เทพจะชี้แจงได้ว่า ทำไมเทพต้องถอนหมั้นกับผู้หญิงดีๆ อย่างหนูยา”
“แต่ว่า…” วาสุเทพพลเรือเอกภัทรเหมือนขอความช่วยเหลือ
“อย่ามองเลย..เรื่องนี้พ่อช่วยอะไรไม่ได้ เพราะสิ่งที่แกทำมันผิด แกทำให้ผู้หญิงดีๆ คนนึง เสื่อมเสียเกียรติ”
“ผมรู้ ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดต่อยา แต่หยุดทุกอย่างตอนนี้ ดีกว่าแต่งงานแล้วอยู่ด้วยกันทั้งๆ ที่ผมไม่ได้รัก”
คุณหญิงสุดใจแทบกรี๊ดเพราะความโกรธ “พูดอย่างนี้ ..เทพอย่าบอกนะว่า ….”
“ผมรักปานรุ้งครับคุณแม่”
คุณหญิงสุดใจมองวาสุเทพด้วยสายตาเหมือนมองเด็กที่กำลังพูดอะไรเพ้อเจ้อ “รักเหรอ ?...เทพเจอผู้หญิงคนนั้นกี่ครั้ง ถึงกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า รักผู้หญิงคนนั้น”
“ผมทราบครับว่าผมเจอคุณรุ้งไม่นาน แต่เรื่องเวลาไม่สำคัญสำหรับความรัก”
คุณหญิงสุดใจพูดสวนทันที “หลง! เทพไม่ได้รัก แต่เทพกำลังหลงมารยาของผู้หญิงคนนั้น !”
พลเรือเอกภัทรปรามภรรยา “ใจเย็นๆ ก่อนนะคุณหญิง”
“ลูกหมั้นกับหนูยามากี่ปี รู้จักเรียนรู้กันมาก็ไม่ใช่น้อย ใครกัน..ที่หิ้วอาหารไปฝากลูกที่ค่ายตอนลูกฝึก..ใครกัน..ที่นั่งเฝ้าตอนลูกป่วย ใครกัน..ที่อยู่เคียงข้างลูกเวลาลูกมีปัญหา แล้วใครกัน ..ที่รอลูกเรียนต่อเมืองนอกได้ถึง 4 ปี โดยที่เขาไม่วอกแวกไปสนใจผู้ชายคนอื่น..แต่ลูกเจอคนอื่นไม่ถึงอาทิตย์ ลูกก็เขี่ยหนูยาทิ้ง…ลูกรู้บ้างไหมว่าหัวใจของหนูยาจะเป็นยังไง!”
วาสุเทพอึ้งไปคิดถึงกติยา
อีกด้านหนึ่ง หลังจากถูกวาสุเทพถอนหมั้น กติยาก็เดินเหมือนคนสติล่องลอย ไร้จุดหมาย ในสมองกติยาเต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นอย่างนี้ กติยาคิดถึงความสนิทสนมที่เคยมีกับปานรุ้ง