บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 7 หน้า 2
เฉียง จิวมองธามด้วยความเห็นใจและเข้าใจ ในขณะที่ธามนั่งนิ่ง แต่แววตาเต็มไปด้วยความแค้นแน่นอก
ที่โรงฝิ่นเล้ง เสี่ยเล้งจับหัวเกี๊ยงโขกผนังห้องอย่างแรงจนเป็นแผลแตก “กะโหลกลื้อมีแต่ขี้เลื่อยรึไงห๊า..อาเกี๊ยง”
“อั๊วะขอโทษ อั๊วะไม่ทันมองจริงๆ ใครจะคิดว่าไอ้ธามกับไอ้หมวดนั่นจะนั่งโต๊ะเดียวกับนายใหญ่”
ซ้งซ้ำเติม “นั่นไม่ใช่ข้อแก้ตัว ลื้อโง่เองต่างหาก”
เกี๊ยงกระชากคอเสื้อซ้งอย่างเจ็บใจ “แล้วคนฉลาดอย่างลื้อ ทำไมไม่ทำอะไรออกหน้าบ้างล่ะ มุดหัวเก็บตัวอยู่ทำไม”
เสี่ยเล้งตวาด “หุบปาก!! เกิดเรื่องขนาดนี้แล้วยังจะมีหน้ากัดกันอีกเหรอ อั๊วะอยากรู้ว่าไอ้พวกนั้นรู้ได้ยังไงว่าเราเก็บฝิ่นดิบที่นั่น ใครๆก็คิดว่ามันเป็นโกดังเก็บของแห้งทั้งนั้น”
ซ้งหันไปถามฮก “หรือจะมีหนอนบ่อนไส้แฝงอยู่ในนี้ ลื้อผิดสังเกตอะไรรึเปล่าอาฮก”
ฮกใจหายวูบ แต่ก็พยายามทำใจดีสู้เสือ “อั๊วะมัวแต่ดูแลคนที่นี่ มีคนใหม่ๆเข้ามาเยอะ อั๊วะเลยไม่ทันสังเกตอะไร”
“เป็นฝีมือไอ้ธามรึเปล่านายใหญ่” ซ้งสงสัย
เสี่ยเล้งหงุดงหงิด “อั๊วะไม่รู้ ที่รู้คืออั๊วะเริ่มเหม็นหน้ามันมากขึ้นทุกวัน จนไม่อยากจะเห็นมันเท่าไหร่ ลื้อให้หลานลื้อรีบจัดการให้มันไปพ้นๆหน้าอั๊วะเร็วๆ” ซ้งพยักหน้ารับคำสั่ง เสี่ยเล้งอารมณ์มาคุ
ซ้งเดินนำโบตั๋นที่มีสีหน้าไม่สบายใจออกมาจากภัตตาคารฉั่วเทียนเหลา ธามเดินเข้ามาจากอีกด้านก่อนจะเข้าไปด้านในภัตตาคาร
ธามเดินเข้ามาในฉั่วเทียนเหลามองหาโบตั๋น
สักครู่หยกมณีหันมาเห็นเดินเข้ามาหา หยกมณีอยากรู้อยากเห็น “เป็นยังไงบ้างเฮียกระทิง”
“ก็..ไหม้หมดทั้งหลัง ตำรวจสอบปากคำคนที่อยู่ในเหตุการณ์อยู่ ..โบตั๋นล่ะ”
“เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง เห็นว่าญาติมาหา เฮียมีธุระอะไรด่วนรึเปล่า”
ธามส่ายหน้า “ว่าจะชวนอีไปไหว้พระจันทร์ ถ้างั้น..ขอขนมไหว้พระจันทร์สักกล่องสิ”
“มาซื้อตอนนี้จะเหลืออะไรล่ะเฮีย ของขายดี หมดไปตั้งแต่หัวค่ำ”
ธามพยักหน้าเซ็งๆ “แล้ว...เอ่อ..” ธามจะถามถึงย่าหยาแล้วเปลี่ยนใจ “ไม่เป็นไร”
“จะถามหาอาหยาใช่มั้ยล่ะ อีกลับบ้านไปแล้ว สัก 20 นาทีนี่เอง” ธามพยักหน้ารับรู้ หยกมณีแซว “ไม่มีอาหยา อาหยกยังว่างนะ พร้อมให้ควงไปไหว้พระจันทร์”
ธามยิ้ม “ที่พูดนี่ ถามอาอันรึยัง”
หยกมณีเขินหน้าแดงเป็นสาวๆ เอามือหยิกเสื้อธาม “แหม..เฮียกระทิงล่ะก็..”
ธามยิ้มเล็กๆพอเป็นพิธี แต่ในใจเหี่ยวแห้ง..วันครอบครัว แต่เขาไม่มีใครเลย