บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 24 หน้า 3
ทั้งสองเอาโม่งใส่หัว แล้วขึ้นขี่มอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่ข้างๆ ขี่ตรงไปที่ฟาร์มภาคิน
นภา กับมาลัยยังทำทีเป็นทำยาหม่อง ชาวบ้านคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ในมุมหนึ่งคอยถ่ายวีดีโอ ชาวบ้านชายอีกสองคนหลบอยู่ข้างๆ คอยหาจังหวะออกไปช่วยนภากับมาลัย
ลูกน้องเสี่ยกำธรถือไม้หน้าสามตรงเข้ามาทำลายข้าวของจนกระจุยกระจาย อาละวาดไม่เหลือชิ้นดี มาลัยกับนภาตกใจมาก รีบถอยตัวออกห่าง มาลัยทนดูไม่ไหวจะเข้าไปห้าม ลูกน้องกำธรเห็นมาลัยเข้ามา ยกไม้จะฟาดใส่มาลัย มาลัยหลบทัน แต่ดันโดนลูกน้องกำธรอีกคนเหวี่ยง จนมาลัยล้มลง มาลัยลุกขึ้นร้องโวยวายอย่างไม่ยอมแพ้ ลูกน้องทั้งสองจะตรงจะเข้ามาทำร้ายมาลัยกับนภาอีก โดนไม่สนใจว่าเป็นผู้หญิงเลย
“อย่านะ แกทำร้ายพวกฉันทำไม”
ชาวบ้านสองคนเข้ามาช่วยนภากับมาลัยไว้ก่อน ที่ลูกน้องเสี่ยกำธรจะถึงตัว ชาวบ้านสองคนและลูกน้องเสี่ยกำธรต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ชาวบ้านอีกคนออกจากที่ซ่อน เข้ามาถ่ายคลิปใกล้ๆ เอาไว้เป็นหลักฐาน
ที่แขนของลูกน้องเสี่ยกำธรมีรอยสักรูปหัวกะโหลกที่แขนข้างซ้ายอย่างชัดเจน ชาวบ้านกับลูกน้องเสี่ยกำธรสู้กันอย่างดุเดือด พลันไม้หน้าสามของลูกน้องเสี่ยกำธรไปโดนมือของชาวบ้านที่กำลังถ่ายคลิปจนกล้องกระเด็นหลุดมือตกที่พื้น ชาวบ้านรีบไปเก็บกล้องขึ้นอย่างเร็ว
ลูกน้องเสี่ยกำธรเพิ่งสังเกตเห็นชาวบ้านถ่ายคลิปไว้ “เฮ้ย ถ่ายคลิปเหรอวะ!!!” ลูกน้องกำธรจะตรงเข้าไปทำร้ายชาวบ้านที่ถ่ายคลิป แล้วพยายามจะแย่งมา แต่ถูกชาวบ้านอีกสองคนขัดขวาง ลูกน้องเสี่ยกำธรต่อสู้กับชาวบ้าน จนชาวบ้านสองคนพลาดท่าโดนไม้ฟาดกระเด็นล้มลง
นภาอยากให้ได้หลักฐานชัดเจนเลยตัดสินใจหาจังหวะเอาโม่งออก แต่ยังไม่ทันได้เอื้อมไปหยิบโม่ง ลูกน้องเสี่ยกำธรใช้ไม้หน้าสามฟาดเข้าไปที่แขนนภาเต็มแรงจนนภาล้มลงไปที่พื้น นภาจับแขนตัวเองด้วยความเจ็บปวด
มาลัยเห็นนภาโดนฟาด มาลัยตกใจมากและเป็นห่วงมากรีบเข้าไปดูนภาอย่างรีบร้อน “แม่นภา!!!!!!!!!”
ลูกน้องเสี่ยกำธรเริ่มสู้ชาวบ้านไม่ไหว คนที่แอบถ่ายก็เข้าไปช่วยด้วย ลูกน้องทั้งสองรีบวิ่งหนีออกไป ชาวบ้านจะรีบตามไป แต่มาลัยเรียกไว้ก่อน “ไม่ต้องตาม ช่วยแม่นภาก่อนเร็ว” มาลัยช่วยนภาพยุงตัวขึ้นยืนด้วยความเป็นห่วงนภาสุดขีด นภามีสีหน้าและร้องออกมาอย่างเจ็ดปวดสุดๆ “ไปเอารถมาเร็วเข้า พาแม่นภาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”
ชาวบ้านทั้งสองรีบออกไป นภามีสีหน้าเจ็บปวดเอามืออีกข้างแตะแขนที่เจ็บไว้ มาลัยเป็นห่วง “แม่นภา เจ็บมากมั้ยคะ อดทนก่อนนะคะแม่นภา !!”
ในรถกระบะภาคิน ภาคินขับรถอยู่ใบหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข เพลินกับสลิตานั่งอยู่ในรถด้วย
ภาคินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหานภา และเปิดให้เสียงในโทรศัพท์ดังจากลำโพงของรถ
“โทรหาแม่นภาเหรอ??” เพลินถาม
“ครับ..ผมอยากบอกแม่ว่า ผมกับลิตาเราเข้าใจกันแล้ว ตั้งแต่มาบ้านสวนยังไม่ได้คุยกับท่านเลย”
“ลิตาคิดถึงแม่นภาจังเลยค่ะ ให้ลิตาคุยกับท่านด้วยนะคะ”