บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 14 หน้า 4
ปารมีหน้าตึงทันที วางช้อนและส้อม “แล้ว...คุณว่ายังไง”
“จริงๆ ก็น่าสนนะ เค้าก็แซ่บดี ถ้าเค้าทำได้จริงๆ รายการอาจจะมีสีสันขึ้น เผื่อมาช่วยสร้างกระแส”
“นี่...ตกลงคุณจะทำอะไร? ทำรายการส่งเสริมสถาบันครอบครัว ให้ความรู้เรื่องการสร้างบ้าน หรือรายการกอสสิปดารา ถ้าคัดพิธีกรจากความแซ่บมาเลือกฉันทำไม”
“คุณก็แซ่บ” ปารมีหน้าดุ เปรมรีบแก้ “คือ .. ผมก็คิดตามประสาคนขายโฆษณา แต่เอาเข้าจริงๆ ทุกอย่างก็ขึ้นกับคุณหมี่กับพิม”
“เฮ่อ...ถ้าให้ฉันกับพิมตัดสินใจ พิมเค้าก็ต้องอยากช่วยเพื่อนเค้าอยู่แล้ว”
“แล้วคุณไม่อยากช่วยเหรอ?”
“ผู้หญิงคนนี้ช่วยไปก็ไร้ประโยชน์ ฉันช่วยฝากงานที่บริษัททัวร์ แล้วก็เสียมาถึงตัวเอง”
“เสียมาถึงคุณได้ยังไง? ก็เค้าโดนกระทำขนาดนั้น คุณก็เห็นกับตา”
ปารมีคิด “ฉันว่ามันแปลกๆ มันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ที่เราไม่ได้เห็น เอาเป็นว่าถ้าฉันหาหลักฐานมาพิสูจน์ว่าผู้หญิงคนนี้ไว้ใจไม่ได้ คุณจะเลิกคิดช่วยเค้าหรือเปล่า”
“ผมว่านะ คนที่คุณควรจะถาม..ไม่ใช่ผม แต่เป็นลูกน้องสุดที่รักของคุณ ผมไม่ได้คิดจะช่วย พิมเค้ามาขอร้อง...ถ้าคุณมีหลักฐานอะไรที่ว่า ก็เอาไปให้เค้าดูดีกว่า เค้าจะได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไว้ใจไม่ได้” ปารมีชะงัก.....เออจริง...
ออฟฟิศปารมี พิมอึ้งไป...แล้วก็พูดอย่างกล้าหาญว่า “พี่หมี่คะ ... พิมไม่ใช่คนดื้อ หรือ โลกสวยเกินไปนะคะ”
พิชชี่กับแมนกำลังช่วยกันแกะจดหมายถึงกับกระแอม กระไอ ทำนองว่า “จริงเหรอ ?” พิมปรายตาเหล่ๆมองๆ สองคนรีบก้มหน้าตัดซอง เปิดจดหมายกันต่อ ทั้งที่จริงหูผึ่งตลอดเวลา พิมหันมาพูดกับหมี่ต่อ
“ถ้าพี่หมี่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าเริงไม่ได้โดนทำร้ายจริงๆ พิมแยกแยะได้ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่ถ้ายังไม่มีพิมก็ยังเชื่อว่าเริงถูกรังแก”
“ค่ะ พี่จะต้องรู้ความจริงให้ได้ ว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ส่วนเรื่องงานพิธีกรของใจเริง คุณเปรมให้พี่ตัดสินใจ และพี่ขอตัดสินใจว่า “ไม่รับใจเริงมาทำงาน” ค่ะ” พิชชี่กับแมนยิ้มถูกใจ แอบตีมือกัน “สตรองมาก”
พิมยอมรับ หมี่หันมาย้ำ “ถ้าพี่ได้ความจริงมาแล้ว..หวังว่าพิมจะแยกแยะว่าอะไรดี ไม่ดีได้จริงๆอย่างที่พูดนะ”
พิมสะอึกนิดๆ แอบนึกหวาดหวั่นในใจลึก “จะรับได้มั้ยนะ”
หน้าบ้านริมน้ำเทิดพันธ์ รถของมาลัยวรรณมาจอดหน้าบ้านเทิดพันธ์ ป้านอมลงจากรถพร้อมมาลัยวรรณ มือหอบของสดจากตลาดมาส่วนหนึ่ง “ไกลเหมือนกันนะป้า”
“นิดหน่อย จะเข้าไปทักทายคุณเทิดเขาไหมล่ะ”