บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 19 หน้า 2
ใจเริงหันมา..เห็นพนักงานขายเดินมากับฤกษ์ .. ฤกษ์ถือเอกสารติดมือมาหนึ่งแฟ้ม ฤกษ์รีบบอก
“ไม่ต้องครับ!! ส่งมาที่นี่ เดี๋ยวผมมารับเอง”
พนักงานยิ้ม “ค่ะ ยินดีต้อนรับมาเป็นลูกบ้านของเรานะคะ”
“ขอบคุณครับ” พนักงานเดินออกไป .. ฤกษ์หน้าตาครุ่นคิด .. ยังสับสนลึกๆ ใจเริงรีบเข้ามาอ้อน ..กอด
“ขอบคุณพี่ฤกษ์มากๆเลยนะคะ.. เริงสบายใจขึ้นเยอะเลยที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับพิม”
ฤกษ์ค่อยๆแกะมือออก “แล้วก็อย่าลืมที่เราตกลงกันไว้ ห้ามให้พิมรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”
ใจเริงเขย่งเอาริมฝีปากมาจุ๊บที่ริมฝีปากของฤกษ์ ฤกษ์ชะงักนิดๆ ใจเริงยิ้มใสๆ “ปิดปากสนิทแน่ๆค่ะ”
ใจเริงยิ้มหวาน .. ฤกษ์แอบสะท้านใจเบาๆ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฤกษ์สะดุ้งรู้สึกตัว .. หยิบโทรศัพท์
มาดู หน้าจอเป็นชื่อพิม ใจเริงเหลือบไปเห็นแล้วก็ลุ้นว่าฤกษ์จะรับหรือเปล่า...แล้วฤกษ์ก็ปิดเสียง “ไม่รับ” ใจเริงอมยิ้มนิดๆ รู้สึก “ชนะ” ฤกษ์เก็บมือถือ
“พี่จะเช็ครอบๆบ้านก่อนเซ็นรับ เริงก็จัดของไปแล้วกัน ขาดเหลืออะไรจะได้ออกไปซื้อทีเดียว” ฤกษ์พูดจบก็เดินขึ้นไปสำรวจบ้าน..ระหว่างเดินก็ถอดเนคไทออกวางไว้บนโต๊ะแถวๆนั้น ใจเริงยิ้มพอใจ รู้สึกว่าตัวเองถือไพ่เหนือพิม เสียงไลน์ดัง มีข้อความเข้า .. ใจเริงหยิบโทรศัพท์มาอ่าน..เห็นที่จอเป็นข้อความของพิม
“เริงอยู่ไหนโทรกลับด้วยนะ” ใจเริงยิ้ม... “ไม่โทร” ..
ภายในบ้านฤกษ์ พิมรอให้ใจเริงโทร.มา..แต่เงียบ...พิมไม่สบายใจ เสียงออดดัง...พิมรีบหันไปดูว่าใครมา
บ้านฤกษ์ ผ่องใส แอ๊ด เดินถือถุงอาหารเข้ามาในครัวมากมาย พิมเดินตามเข้ามา
“น้าซื้อยาจีนมาฝาก เดี๋ยวจะตุ๋นกับไก่ดำ ตุ๋นไว้หม้อใหญ่ๆเลย ทานทุกวันเลยนะ ให้คุณฤกษ์ทานด้วย คนขายบอกว่าบำรุงกำลัง แค่หม้อเดียวรับรอง..มีเจ้าตัวน้อยๆแน่” ผ่องใสยิ้มกริ่ม หัวเราะคิกคัก พิมยิ้มอายๆ “ขอบคุณค่ะ”
“แล้วยังมีผักคะน้า กับ ปลาหิมะ เดี๋ยวเย็นนี้น้าโชว์ฝีมือเอง นังแอ๊ดเอาผักไปล้าง”
“ค่า.... !!”
“งั้นพิมไปจัดโต๊ะนะคะ” พิมยิ้มหยิบจานและเดินออกไป..ลับหลังพิม ผ่องใสรีบหันมาเม้ากับแอ๊ดทันที
“นังแอ๊ด..แม่ใจระริกระเริงย้ายออกไปแล้วแน่ๆนะ ?”
“แน่ค่ะ ห้องงี้โล่งเลยค่ะ ตอนนางไปไม่บอกคุณพิมสักคำเลยนะคะ คุณพิมก็เพิ่งรู้เมื่อกี๊นี้เอง พยายามจะโทรหา รู้สึกว่านางก็ไม่รับสาย” ผ่องใสคิดๆ “ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ ทำไมอยู่ๆก็ไปง่ายๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ”
ผ่องใสไม่วางใจ แอ๊ดพยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง