รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 15 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 15 หน้า 2
18 มกราคม 2559 ( 08:39 )
1.4M
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 15
14 หน้า

ลูกน้องของเสี่ยเป้เห็นพันกร รีบควักปืนออกมายิงสกัดเอาไว้ เสียงปืนของลูกน้องเสี่ยเป้ทำให้แขกในโรงแรมกรีดร้องหนักขึ้น ต่างคนต่างวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น ลูกทีมกลัวพันกรถูกทำร้าย รีบควักปืนออกมายิงปะทะกับลูกน้องของเสี่ยเป้ทันควัน 

“อย่ายิง! เดี๋ยวโดนผู้บริสุทธิ์” พันกรตะโกน แต่คำสั่งของพันกรไม่เป็นผล ลูกทีมยังคงกระหน่ำยิงต่อสู้กับลูกน้องของเสี่ยเป้ต่อไป 

ภายในห้องอาหารได้รับความเสียหาย เกิดความวุ่นวายที่ไม่อาจควบคุมได้ เสี่ยชัยถูกยิงที่ขา กำลังคลานพาตัวเองหนีไปตามพื้นห้อง 

เอกราชเห็นเข้ารีบเข้ามาจับตัวเอาไว้“คิดว่าจะหนีไปไหนพ้นเหรอเสี่ยชัย” 

 “ลื้อปล่อยอั้วนะ อั้วมากินข้าวเฉยๆ” 

“อย่าแถหน่อยเลยน่า เราบันทึกภาพและเสียงไว้หมดแล้ว” เอกราชขู่เสี่ยชัยจนหน้าเสีย หมดทางหนีเอาตัวรอด

อีกด้านหนึ่ง พันกรใช้มุมกำแพงเป็นที่กำบัง ไม่ได้ยินเสียงยิงตอบโต้จากฝั่งเสี่ยเป้แล้วนึกสงสัย “ทุกคนหยุด” พันกรตะโกนสั่งลูกน้องทุกคนให้หยุดยิง พันกรสีหน้าเครียดลง เดินออกมาจากที่ซ่อนมองไปตรงที่เสี่ยเป้และลูกน้องเคยอยู่ ซึ่งตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า มีแต่ภาพความเสียหายในห้องอาหาร พันกรเจ็บใจที่พวกเสี่ยเป้หนีรอดไปได้อีกแล้ว!

 

ที่งานของสมาคมอนุรักษ์ช้างไทย แขกฮือฮาเริ่มจับกลุ่มกันวิพากษ์วิจารณ์การแสดงพวกคุณหญิงอมราอย่างสนุกปาก แต่ราตรีไม่สนใจหันกลับไปสั่งทีมงานให้เปิดเพลงที่เตรียมไว้ด้วยสายตามุ่งมั่น “มิวสิค!” 

ทีมงานกดเครื่องเสียง เพลงดนตรีลูกทุ่งแบบโจ๊ะๆ ดังสนั่น แพนรีบกระโดดมายืนข้างๆ เวที ทำท่าทางไกด์ไลน์ให้พวกราตรียักย้ายส่ายสะโพกกันเต็มที่ วิญญาณหางเครื่องเข้าสิงชั่วขณะ 

ปรีชาชาญเห็นภาพ ตรงหน้า...หลุดขำพรืดออกมาอย่างทนไม่ไหว “โอ้โห…โชว์ของเพื่อนๆ คุณหญิงนี่เด็ดจริงๆ เลยนะครับ หนูแพนของคุณหญิงก็เด้งหน้าเด้งหลัง หางเครื่องตัวจริงยังสะท้าน...” 

ปทุมวดีหน้าเจื่อน รู้สึกกระอักกระอ่วนและอายกับโชว์ของพวกราตรีจนพูดไม่ออกเหมือนกัน 

นิโรบล และ ประภาพรรณมองการแสดงบนเวทีอย่างอึ้งๆ นิโรบลทนไม่ไหว หลุดขำก๊ากออกมา “โอ๊ย ปวดท้องไม่ไหวแล้ว…” 

ประภาพรรณพลอยหัวเราะตามไปด้วย “นี่ชั้นไม่คิดเลยนะว่าเพื่อหน้าตาและชื่อเสียง พวกคุณหญิงจะยอมทำได้ทุกอย่างขนาดนี้ อยากจะร้องไห้หนักมาก” 

“เอาที่สบายใจพวกนางก็แล้วกัน...” 

พวกอมราและราตรียังคงเต้นกันต่อไปอย่างสนุกสนานเรียกเสียงหัวเราะและปรบมือจากแขกทุกคน ไม่ได้ รับรู้ว่ามันโอเวอร์แล้วก็ตลกมาก  


14 หน้า