บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 10
“สงสัยมัวแต่อกหัก เลยทนเห็นใครแต่งงานไม่ได้ ป่านนี้ไปกระโดดน้ำตายแล้วมั้ง”
“นั่นสิ ช่วงหลังๆฉันเห็นพี่เขาหน้าตาซีดเซียว ใครๆเขาก็รู้กันนะว่าฮีอกหักไม่มีชิ้นดีเลย”
“นาง..แกคิดดีๆนะว่าแกรักเขาหรือเปล่า เรื่องความรักมันต้องไม่ใช้อารมณ์นะเว้ย ดูอย่างฉันกับพี่พจน์สิ ต่างคนต่างต้องละทิฐิพบกันคนละครึ่งทาง แล้วตอนนี้เป็นไง..ชีวิตดี๊ๆ มันดีมากนะแกที่มีใครสักคนพร้อมจะอยู่เคียงคู่กับเราตลอดเวลา”
“แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ ก็วันนี้เขาไม่มา”
“เขาไม่มา แกก็ก็โทรหาเขาสิ”
คะนึงนางอึ้ง “โทรหาเขา..ก็เท่ากับฉันง้อเขานะ”
“โธ่เอ๊ย อีนางรำพัน”
ผักกาดงง “รำพันไรวะ”
“ก็รำพันเซลเจ้าหญิงผมยาวไง”
“นั่นมัน ‘รา’ พันเซลโว้ย”
“มันก็เหมือนกันแหละ เพราะเจอผู้ชายรักจริง แต่ดั๊นไม่เชื่อใจเลยต้องมารำพันจนผู้ชายหมดลมนาง..ถ้าแกไม่อยากเป็นนังรำพันแบบในการ์ตูน แกก็ต้องโทรหาเขา”
คะนึงนางก้มดูโทรศัพท์ในเมือตัวเอง แต่ยังไม่ทันตัดสินใจอะไรก็มีเสียงโทรเข้าดังขึ้นมาเสียก่อน ผักกาดกรี๊ด
“เฮ้ย..พี่ปฐพีแน่เลยนี่มันโซลเมทกันชัดๆ แค่เม้าธ์ถึงก็โทรมาเลย”
“รับสิแก”
คะนึงนางมองชื่อที่ขึ้นหน้าจอแล้วหันมามองเพื่อน คะนึงนางกดรับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะแจสเปอร์ มีอะไรหรือเปล่า” ผักกาดกับนักรบที่กำลังลุ้นๆอยู่ทำหน้าแป่วกันอย่างผิดคาด
“คะ!? คุณอยู่กรุงเทพฯแล้วเหรอ”
ผักกาด/นักรบตาเหลือก “เฮ้ย!!” คะนึงนางเหลือบมองเพื่อนด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ
คอนโดผักกาด ทุกคนอยู่ในชุดนอน กำลังปรึกษาหารือกันเรื่องแจสเปอร์
“เฮ้อ..อีตาผีไม่มีขาแจสเปอร์อะไรนี่ มันช่างคอยมาตามหลอกตามหลอนให้เสียเรื่องจริงๆเลย”
“เอาน่า..ถือว่าเป็นมารญี่ปุ่นมาพิสูจน์รักแท้ของนังรำพันก็แล้วกัน”
“แล้วแกจะเอาไงวะนาง ต้องค่อยๆเคลียร์เป็นเรื่องๆไปนะ”
“ฉันลำบากใจว่ะ จริงๆเขาเป็นคนดีมากเลยนะ นิสัยก็ดีตั้งใจทำงาน อีกหน่อยธุรกิจเขาต้องไปได้ไกลแน่ๆ”