บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 15 หน้า 5
“หืมม์? แล้ว?”
“ผมก็เลยว่าจะนอนแล้วน่ะครับ”
“ค่ะ จะเอาหมอนหรือผ้าห่มเพิ่มเหรอคะ”
“เปล่าครับ ผมมา..say goodnight ครับ”
ผักกาดหัวเราะเบาๆ “โอเคค่ะ Good night and have a sweet dream, then! (งั้นราตรีสวัสดิ์และฝันดีนะคะ)”
“แค่นี้แหละครับ ผมจะได้ฝันดี”
ฌอนโบกมือให้ผักกาดแล้วเดินไป ผักกาดมองตามยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คะนึงนางเดินสวนกับฌอนเข้ามา
“ผัก..ตกลงนี่แกชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ เห็นตอนนั้นยังหนุงหนิงกับชะเอมอยู่เลย”
“เฮ้ยยย คิดมากก คนเรามันก็ต้องเปิดโอกาสให้ตัวเองมีทางเลือกกันบ้าง”
“ย่ะ แต่ทางเลือกใหม่นี่อินเตอร์เชียวนะ ว่าแต่เขามาคุยอะไรน่ะ”
ผักกาดชะเง้อมองไปทางฌอน “เขามาแนะนำตัว ชื่อฌอนน่ารัก..คุยตลกด้วยนะ”
“นั่น! เคลิ้มเขาแล้วสิ”
“ยัง! แค่เอ็นดู”
“หืมม์..เอ็นดู! หน้างี้บานเชียวนะ นี่ถ้านาตาลีรู้ว่าแกมีปิ๊งแบบนี้..มันคงกรี๊ดไปสามบ้านแปดบ้าน”
ผักกาดกับนางหัวเราะกัน
ห้องรับแขกบ้านพจน์–ปริยา กล่องเก็บของวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ บนพื้นใกล้ๆโต๊ะในห้องรับแขกที่มีกรอบรูปแต่งงานพจน์-ปริยาวางตั้งโชว์อยู่ ปริยากลับจากทำงานเดินเข้าบ้านมา ในมือหิ้วถุงอาหารที่ซื้อมาด้วย ปริยาหยุดมองกล่องข้าวของของพจน์ ในใจรู้สึกสับสนและใจหาย พจน์เดินถือของลงมาจากข้างบน
สองคนสบตากันในความเงียบ ปริยาไม่พูดอะไรได้แต่เดินเข้าไปในครัว ส่วนพจน์ก็ถอนหายใจ บรรจุของลำเลียงใส่กล่อง พอมาถึงนาฬิกาตั้งโต๊ะอันหนึงก็ไม่แน่ใจว่าเป็นของใคร จึงถือเดินไปถามปริยาในครัว
“นาฬิกานี้อันนี้ของคุณหรือของผม”
ปริยากำลังเตรียมสำรับอาหารอยู่ ชะงักชำเลืองมองนาฬิกาด้วยอารมณ์เรียบนิ่ง
“ของเราสองคน เราซื้อด้วยกันตอนที่ไปมิวนิค ปรกติเราจะชอบของที่ไม่ค่อยเหมือนกัน แต่นาฬิกาเรือนนี้ฉันชอบ..คุณก็ชอบ มันตั้งอยู่ตรงนั้นมาเกือบห้าปีแล้วนะ” พจน์พูดอะไรไม่ออก ทั้งสองเงียบ
“คุณเลือกที่อยู่ใหม่ได้แล้วเหรอ” พจน์สั่นหัวว่ายังไม่ได้
“ยังไม่ต้องรีบออกไปก็ได้นะ ฉันอาจจะหุนหันไปหน่อย...ขอโทษด้วย”