บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 2
ร้านเสื้อผ้าในเมือง นักรบกับผักกาดเดินชอปมาถึงหน้าร้าน มีเสื้อผู้ชายเท่ๆตัวหนึ่งแขวนโชว์อยู่ นักรบปิ๊งเสื้อทันที “เสื้อตัวนั้นเท่ดีจังเลยแก”
“สีมันดูแมนไปสำหรับแกหรือเปล่ายะ”
“ฉันว่าสีนี้แบบนี้ถ้าพี่พจน์ใส่คงดูดี”
“พี่พจน์อีกละ แกนี่หายใจเข้าหายใจออกเป็นพี่พจน์เลยนะ”
ผักกาดแซวแล้วก็เดินเลี่ยงไปดูตรงมุมเสื้อผู้หญิง นักรบมองเสื้อแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเสื้อ
นักรบพึมพำกับตัวเอง “ส่งไปแซวเล่นดีปะวะ” นักรบทำท่าลังเล “เอาน่า..ขำๆ”
นักรบลังเลแต่สุดท้ายก็กดส่งไลน์รูปเสื้อไป
โต๊ะอาหารบ้านพจน์ พจน์กำลังวางจานสลัดบนโต๊ะกินข้าว มีเสียงไลน์ดังขึ้น พจน์เปิดดูเห็นเป็นรูปเสื้อพร้อมกับข้อความ “เสื้อสวยมั้ยฮะ ถ้าพี่ใส่คงดูเท่ระเบิดเลย”
พจน์ยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วกดพิมพ์ข้อความตอบกลับไป “จะซื้อให้พี่ใส่เหรอ J ”
นักรบในร้านเสื้อ เห็นพจน์ตอบมาก็ตื่นเต้นดีใจ “เฮ้ย! ตอบด้วย”
นักรบรีบพิมพ์ตอบกลับทันที นิ้วนักรบระรัวพิมพ์ข้อความ “คนไม่สนิทกันจะซื้อเสื้อให้ก็แปลกไปละ”
“งั้นคงต้องทำตัวสนิทแล้วมั้ง 555”
“ตกลงจะสนิทเพราะอยากได้เสื้อใช่ปะ”
“ก็เสื้อสวย...”
คราวนี้นักรบหาที่นั่งและพิมพ์เป็นเรื่องเป็นราว พิมพ์ไปยิ้มไป “งั้นก็ถือว่าเราสนิทกันแล้วนะ 555”
พจน์เงียบไป นักรบใจไม่ดี กลัวพจน์ปฏิเสธ “เฮ้ย..ทำไมเงียบล่ะ เรารุกเร็วไปป่าววะ
นักรบกระสับกระส่าย แต่แล้วพจน์ก็ตอบมา – เป็นรูปอาหารที่ทำเอง หน้าตาสวยงามดูพิถีพิถันสมบุคลิก”
“ลันช์มือนี้ เบาๆ”
“ว้าววว ดูดีมาก น่ากิน”
“กินด้วยกันมั้ย” นักรบยิ้มแล้วกดพิมพ์ตอบอย่างมีความสุข พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างนักรบกับพจน์ เล่าเรื่องที่แชทกัน สองคนไลน์แชทคุยกัน ยิ้มกริ่มมีความสุข นักรบเดินเที่ยวที่ต่างๆกับผักกาดแต่เล่นไลน์ตลอด ผักกาดต้องคอยสะกิดดึงให้เดินไปโน่นนี่ “สรุปตอนนี้เรารู้จักกันมากขึ้นละยังพี่”
“ก็โอเคนะ พี่ว่า”
“โอเคยังไงล่ะฮะ”
“ก็..คุยกันสนุกขึ้น..มากก”
“แสดงว่าสนิทขึ้น..มากกก..ใช่ปะ”