บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 5 หน้า 22
“แล้วคุณถามลูกหรือเปล่าว่าเขาอยากทำมั้ย”
“ทำไมต้องถาม เราเป็นพ่อแม่ก็ต้องมีสิทธิ์ตัดสินใจให้ลูก แล้วมันก็เป็นทางที่ดีที่สุด หน้าตาก็สะสวย มีผู้ชายรวยๆมาชอบมาดูแล เดี๋ยวชีวิตก็สบายแล้ว”
“รัศมี ผมถามอะไรหน่อย สมัยก่อนตอนที่เราเจอกันแล้ว ถ้าผมไม่รวยคุณจะสนใจผมมั้ย”
“คุณจะถามทำไม..ก็ตอนนั้นคุณรวยนี่”
“แต่ตอนนี้ผมไม่รวยแล้วไงแล้วคุณยังเห็นอะไรในตัวผมบ้าง ผมยังมีค่าอยู่หรือเปล่า”
รัศมีอึ้งตอบไม่ได้ ไพรัชก็งอนที่ภรรยาตอบไม่ได้ เลยหันหลังเดินกลับเข้าไปห้องนอน
ห้องนอนไพรัช รัศมีเดินตามเข้ามา มองไพรัชอย่างครุ่นคิด แล้วก็เดินเข้าไปกอดจากด้านหลัง
“ไพรัช คุณดูแลและยกย่องฉันมาตลอด ไม่มีใครที่จะรักฉันและดีกับฉันเท่าคุณอีกแล้ว”
“ไม่ต้องมากอดเลย”
“นั่น.. งอนเหรอคะ” รัศมีหอมแก้มไพรัชเอาใจ “หายงอนรึยัง”
“คุณยังรักผมอยู่มั้ยรัศมี”
“รักสิ”
“แม้ว่าผมจะจนแล้วใช่มั้ย”
“ถึงคุณจะจนยังไง ฉันก็รักคุณไม่เปลี่ยนแปลงหรอก”
ไพรัชหันมา “รัศมี ความรักน่ะมันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของคนเรานะ คุณก็เห็น..ความรักของคุณต่อเติมลมหายใจให้ผมทุกวัน ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนเราก็จะต่อสู้ไปด้วยกัน” รัศมีพยักหน้า มองไพรัชอย่างซาบซึ้ง
“ชีวิตของลูก.. ก็ให้ลูกเขาใช้ เราอย่าไปกำหนดชะตาชีวิตของเขา เพียงเพราะเราอยากได้อยากมีเลย ผมขอร้อง ถ้าลูกจะมีใครสักคนก็ขอให้ความรักเป็นเครื่องนำพาชีวิตเขาเถอะ”
ไพรัชกอดรัศมี สัมผัสใบหน้าภรรยาอย่างอ่อนโยน รัศมีพยักหน้าอย่างคนที่เริ่มเข้าใจในสัจธรรมของชีวิตบ้างแล้ว ไพรัชก้มลงหอมแก้มรัศมีอย่างขอบใจ “อุ๊ย.. ทำอะไรคะ”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้ – ไม่รู้หรือจำไม่ได้?”
“บ้า อย่านะ เขาเขินนะตัวเอง”
รัศมีกิ๊กกั๊กเขินอาย เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองหัวเราะให้แก่กันนับตั้งแต่มีเรื่องเลวร้ายมา
ร้านอาหารพิมาน พิมานนั่งกรึ่มๆดื่มอยู่คนเดียว ไวน์ในชุดสวยเซ็กซี่เดินเข้ามา “ฮัลโหล พี่พิมาน”
“อ้าวววน้องไวน์ตามพี่เจอจนได้นะเรา เก่งๆ คนเก่งต้องได้รางวัลอ้ะ..ดื่มๆ”