บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ มนต์รักอสูร ตอนที่ 22
ที่บ้านพักทรงยศ ลูกน้องทรงยศจับตัวเทิดที่มีสภาพสะบักสะบอมโยนเข้ามาในห้อง พวกมันพยายามจับตัวเทิดนั่งเก้าอี้แล้วมัด แต่เทิดพยายามดิ้นหนี เลยโดนมือฟาดที่ท้ายทอยซ้ำอีก เมื่อมัดตัวเทิดเรียบร้อยพอดึงผ้าปิดตาออก
เทิดจ้องหน้าลูกน้องทั้งสองคนอย่างไม่พอใจ “พวกแกจับฉันมาทำไม”ลูกน้องสองคนมองหน้ากัน แล้วไม่ตอบ เทิดถามย้ำ “ใครจ้างพวกแกมา” ลูกน้องทรงยศจ้องหน้าเทิดแล้วยิ้มมุมปากร้ายๆ ประมาณว่าจ้างให้ก็ไม่บอก “โธ่โว้ย!!! เป็นใบ้กันหมดรึไงวะ ไอ้พวกปลายแถว”
ลูกน้องสองคนพยักหน้าให้กันด้วยความโกรธ แล้วเดินเข้าไปต่อยที่ท้องเทิดคนละหมัดสองหมัด / ก่อนมีเสียงดังห้ามเข้ามา “หยุด!!!”
ลูกน้องหยุดแล้วหันมองทันที เทิดมองไปเห็นพูนเดินนำเข้ามา ก่อนเห็นทรงยศยืนอยู่ข้างหลังพูน เทิดแปลกใจที่เป็นทรงยศ
“อย่าเพิ่งรุนแรงขนาดนี้สิ เดี๋ยวมันจะได้ตายก่อนถึงมือฉัน”
“แกสินะไอ้ทรงยศ” ทรงยศพยักหน้าให้ก่อนยิ้มกวนตีนให้ เทิดมองด้วยความแค้น “แกต้องการอะไรจากฉัน”
ริมถนนแห่งหนึ่ง น้ำผึ้งกับภูฤทธิ์กำลังดูเอกสารหลายอย่างที่ได้มาจากเก่ง
ภูฤทธิ์มองหน้าน้ำผึ้ง “นายทรงยศต้องการที่ดินจากคุณเทิดนี่เองเลยวางแผนทุกอย่างเพื่อให้ได้ที่ดินมา เพราะว่าคุณเทิดไม่ยอมขายให้”
“แสดงว่าการตายของคุณพริมก็คงเป็นฝีมือของนายทรงยศด้วย ที่ดินที่เค้าอยากได้ก็เหลือแค่ของคุณเทิดกับคุณภูฤทธิ์” น้ำผึ้งคาด
“เค้าก็เลยวางแผนให้ผมกับคุณเทิดทะเลาะกันเอง เพราะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ถ้าผมหรือคุณเทิดเป็นอะไรไป เค้าก็จะได้ที่มาโดยง่าย”
“แบบนี้นี่เอง เราต้องรีบไปบอกคุณเทิดนะคะ”
“ครับ”
น้ำผึ้งกับภูฤทธิ์รีบเดินไปขึ้นรถเพื่อจะไปหาเทิด