บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 13 หน้า 2
คนงานขนข้าวของของน้ำผึ้งมาถามเมญ่า “ของคุณน้ำผึ้งไว้ตรงไหนดีครับ”
เมญ่ามองข้าวของของน้ำผึ้งด้วยสายตาดูถูก “กองไว้ตรงนี้แหละ”
คนงานทำตามที่เมญ่าบอก วางของกองไว้หน้าห้อง
หอมดึงอ้อยมา น้ำผึ้งตามมาด้วย หอมกับอ้อยมาเห็นคนงานวางของกองไว้หน้าห้องก็ไม่พอใจ
หอมอึ้ง “นี่มันของครูน้ำผึ้งไม่ใช่เหรอ”
“จริงด้วย ทำไมวางเละเทะแบบนี้ล่ะ”
เมญ่าหันมาเจอพวกหอม อ้อย ก็พูดจาดูถูก “อ้าวเหรอ โทษที่นะจ๊ะ ฉันไม่รู้ เห็นเก่าๆ ดูแบบ...ไม่มีราคา”
อ้อยสวน “อ้าว อีนี่ ของไม่มีราคามันจะซื้อมาได้ไหม พูดไม่คิด”
น้ำผึ้งรีบห้ามอ้อยไว้ก่อนจะมีเรื่อง “ไม่เป็นไรหรอกอ้อยช่วยกันเก็บเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
“ไม่ได้นะครู ของๆ เราจะให้คนอื่นมาทำเสียหายไม่ได้ โดยเฉพาะนังนี่ หลุดมาจากป่ารึเปล่าก็ไม่รู้ ทำเหมือนพวกไม่ได้รับการสั่งสอน”
เมญ่าแผดเสียงใส่“ต๊าย!หล่อนเป็นใคร แต่งตัวเหมือนพวกสก๊อย แถมยังพูดจาเหน็บแนมคนอื่นอีก”
อ้อยตอกกลับ“สก๊อยแล้วยังไง ถึงเป็นสก๊อยก็สก๊อยมีการศึกษานะยะ”
หอมเสริม“เออ จริงด้วย แล้วแกเป็นใคร มาจากคองโกรึยังไง”
เมญ่าย้อน “คองโกบ้านแกสิ ฉันมาจากลอนดอน เสื้อผ้าข้าวของนี่แบรนด์ไฮเอนด์ โอต์กูตูร์ทั้งนั้น รู้จักไหม”
“กูไม่รู้จักอะไรทั้งนั้นอ้ะ” หอมหมั่นไส้
มาร์คพูดแทรกขึ้น “แต่ผมรู้จักนะครับ”
เมญ่าหันมาสนใจมาร์คทันที เห็นเป็นหนุ่มหน้าตาดีใช้ได้ก็ยิ้มให้
อ้อยอยากรู้ “คืออะไรอะพี่มาร์ค”
“มันหมายถึงแฟชั่นชั้นสูงน่ะอ้อย”
“ไร่นี้ก็พอจะมีคนฉลาดอยู่บ้างนี่ ไม่เหมือนพวกไก่กาแถวนี้” เมญ่ามองเหยียด
อ้อยยังเถียงเมญ่าต่อ “นี่จะหาเรื่องกันให้ได้เลยใช่ไหม แกเป็นใคร มาจากไหนฮะ หลุดออกมาจากเขาดินรึไง”
“ปากเสียที่สุด ไร้สมบัติผู้ดี”
“เออ เลยไม่ต้องสร้างภาพมากไง เก็บของครูน้ำผึ้งเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องนาย”
“ไม่ อยากเก็บก็เองสิ”
“บอกให้เก็บไง”
“ไม่!”
“ไม่เก็บใช่ไหม ได้...” อ้อยหยิบข้าวของแถวนั้นมาปาใส่เมญ่า เมญ่ากระโดดกรี๊ดดังลั่น
เทิดพาแพรวมานั่งพักในบ้าน แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเอะอะจากหน้าบ้าน “เสียงอะไรน่ะคะเทิด”
เทิดลุกขึ้นมองหาต้นตอของเสียง “น่าจะมาจากหน้าบ้าน”