บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 21
ที่บ้านของเทิด ภูฤทธิ์ขยี้ตา เพราะเคืองตามีฝุ่นเข้าตา ฟ้าใสเข้ามาเห็นภูฤทธิ์ขยี้ตาก็เข้าใจผิดคิดว่าภูฤทธิ์ร้องไห้ เลยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
“ขอบคุณครับ” ภูฤทธิ์รับมาเช็ดตา
ฟ้าใสปลอบใจ “คุณภูอย่าเสียใจไปเลยนะคะ”
ภูฤทธิ์งง “เสียใจเรื่องอะไรครับ”
“ไม่ต้องปิดบังฟ้าหรอกค่ะ ฟ้าเข้าใจความรู้สึกของคุณภูดี เวลาเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่น ถึงจะรู้ว่าเราควรดีใจกับเขา แต่มันก็อดเจ็บปวดใจไม่ได้ ถ้าคุณภูอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะค่ะ”
ภูฤทธิ์พยายามจะอธิบาย “คุณฟ้าครับ ผม...”
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ ฟ้าจะอยู่ข้างๆ คุณเอง”
“เดี๋ยวครับ ผมไม่ได้ร้องไห้”
“ไม่ได้ร้อง แล้วทำไมตาแดงล่ะคะ”
“ฝุ่นเข้าตา ผมแสบตา”
ฟ้าใสเหวอ “ฟ้าคิดว่าคุณเสียใจที่เรื่องน้ำผึ้งกับคุณเทิดซะอีกค่ะ”
“ทำไมผมต้องเสียใจด้วย ผมกลับดีใจที่ทุกคนปลอดภัย”
“แล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ฟ้าเข้าใจผิดไปไกลเลย น่าอายชะมัดเลย!”
“ไม่เห็นน่าอายเลยครับ น่ารักออก”
“ว่าไงนะคะ”
ภูฤทธิ์เขิน “คือ...ผมดีใจที่คุณฟ้าเป็นห่วงผม ขอบคุณนะครับ”
ภูฤทธิ์สบตาและยิ้มให้ฟ้าใส ฟ้าใสยิ้มให้อายๆ ทำตัวไม่ถูก
ฟ้าใสและภูฤทธิ์เดินคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“ทำไมตอนนั้นคุณภูถึงเสี่ยงชีวิตช่วยฟ้าไว้คะ มันอันตรายมากนะคะ ถ้าคุณภูถูกยิงจะทำยังไง”
“ตอนนั้นผมไม่ทันคิดอะไรเลยครับ รู้แค่ว่าต้องปกป้องคุณ”
ฟ้าใสสบตาภูฤทธิ์ด้วยความซาบซึ้งใจ
น้ำผึ้งเดินเข้ามา “คุณภู...ยายฟ้า...มาอยู่นี่เอง” ภูฤทธิ์กับฟ้าใสชะงัก “ขอบคุณคุณภูที่ช่วยน้ำผึ้งไว้นะคะ ถ้าไม่ได้คุณภู น้ำผึ้งกับคุณเทิดแย่แน่”
“ไม่เป็นไรครับ”