บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 16 หน้า 3
“ฉันจำได้นะว่าแม่ตรีประดับคนนี้ ทำให้แกอกหักเสียผู้เสียคนมาตั้งแต่สมัยเรียน ผ่านมาเป็นสิบปีแกก็ยังไม่หลุดพ้น ดีล่ะ ต่อไปนี้ฉันจะหาน้องสะใภ้ให้แกเอง”
เทศราชเอือมพี่สาวสุดๆ
ร้านอาหาร ตรีประดับนั่งเกร็งๆ อยู่ตรงหน้าพยส ใจอ่อนลงแล้ว แต่ยังทำตัวไม่ถูก
“ผมเห็นจากปฏิทินบนโต๊ะทำงานตรีว่าวันนี้ต้องมาคุยงาน ก็เลยตามมาดักเจอ นึกแล้วว่าตรีต้องมาไม่ผิดนัดแน่ๆ”
“ยสมีธุระอะไรเหรอคะ”
“ผมแค่อยากเจอตรี เราไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเดือนกว่าแล้วนะ” พยสหยุดพูดแล้วมองหน้า “ตรีไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ” ตรีประดับไม่ตอบ เพราะลึกๆ ก็ยังไม่แน่ใจว่าควรจะให้โอกาสพยสดีไหม พยสไม่เร่งเร้า พยายามยิ้มกลบเกลื่อนที่ไม่ได้รับคำตอบ “ผมสั่งอาหารให้นะ ผมจำได้ว่ามาร้านนี้ตรีชอบทานอะไร” พยสเอาเมนูมาเปิด แล้วเรียกพนักงานมาสั่ง
ตรีประดับมองท่าทีพยสที่ดูสบายๆ ตรีประดับรู้สึกดีขึ้นแต่ก็นึกถึงเทศราชขึ้นมา
สำนักพิมพ์ เทศราชเดินมาที่โต้ะทำงานรีบหยิบโทรศัพท์กดหาตรีประดับ “รับสิตรี” เทศราชกังวลใจที่ตรีประดับคงจะโกรธตน
คอนโดใหม่ ตรีประดับเดินเข้ามากับพยส มีเสียงโทรศัพท์ดังเห็นเป็นเทศราชแต่ตรีประดับยังไม่รับ
พยสรีบพูดทำดี “ที่จริงผมรู้แล้วว่าตรีอยู่ที่นี่ แต่ผมตั้งใจว่าถ้าตรีไม่อนุญาต ผมก็จะไม่มา”
“เทศคงจะบอกคุณ”
พยสพยักหน้า “มันมาหาผมที่บ้านเราก็ได้เปิดอกคุยกัน ทำให้ผมเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น” ตรีประดับนิ่งรอฟัง “ผมโง่เองที่คิดระแวงมันไปสารพัด ทั้งที่มันมีแต่ความหวังดีให้เราสองคน ที่ผ่านมาผมใจแคบที่คิดว่าตรีต้องเป็นของผมคนเดียว ลืมไปว่าตรีเองก็ต้องการเพื่อน โดยเฉพาะเวลาที่กำลังทุกข์ และไอ้เทศก็เป็นคนเดียวที่รู้จักเราสองคนทุกแง่มุม ถ้าจะมีใครทำให้เรากลับมาเข้าใจกันได้ ก็ต้องเป็นมัน”
ตรีประดับเริ่มเห็นพยสจะหวังมากไป รีบขัด “ยสคะ ตรียัง...”
“ผมไม่ได้จะเร่งรัดตรีหรอก ตรีใช้เวลาให้เต็มที่เถอะ ผมจะรอ” พยสสยิ้มอ่อนให้ตรีประดับ หวังทำคะแนนเต็มที่ ทั้งสองเดินเคียงคู่กันไป
สิงคารมองทั้งสองคนอยู่ “นั่นคุณพยสนี่ ทำไมอยู่กับคุณตรี หรือว่า...” สิงคารเอะใจ หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาชินานาง “ขอถามเรื่องคุณพยสหน่อยสิคุณนาง”
อพาร์ทเมนท์พัดชา เด็กร้านข้าวเข้ามาเก็บถาดอาหาร พัดชายื่นเงินให้ “พี่ฝากไปซื้อของที่ร้านขายยาอีกทีนะ เอาแบบเมื่อวาน”
“อ้าว หนูซื้อมาผิดเหรอคะ”
“เปล่า แต่พี่อยากได้ยี่ห้ออื่น มีกี่ยี่ห้อเอามาให้หมดเลยนะ” พัดชาสั่งเด็กยิ้มๆ
คอนโดใหม่ ตรีประดับนั่งเหม่อซึมอยู่กลางห้อง สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เลยเดินไปเปิด เห็นเทศราช
“ทำไมตรีไม่รับโทรศัพท์เราเลย”
ตรีประดับอึกอัก “ตรีปิดเสียงไว้น่ะ” ตรีประดับเลี่ยงเดินหนีเทศราชไป