บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 13 หน้า 16
“ทรายชวนเพื่อนมาฉลองวันเกิดด้วย คุณพ่อไม่ว่าใช่ไหมคะ ?”
เสาวนีย์เดินเข้ามาพร้อมคุณแพร พี่โป่งและช่างภาพ เสาวนีย์หันไปตอบทรายแทนศก “ไม่ว่าหรอกจ้ะ มากันเยอะๆสิดี จะได้มาช่วยดูว่าพัชระกับลูกศรถ่ายภาพคู่แบบไหนสวยพอจะเอาไปลงนิตยสาร!”
ลูกศรกับพัชระชะงัก งงว่าถ่ายปกนิตยสารอะไร
พัชระลุกขึ้นมาก่อน “ผมขอตัวแป๊บนึงนะครับ” พัชระลุกขึ้นเดินไปหาคุณแพร แล้วจูงคุณแพรไปคุยมุมนึง “นี่มันอะไรกันครับคุณแม่”
คุณแพรมองไปทางเสาวนีย์ นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า
ที่บ้านพัชระ คุณแพรทำหน้าลำบากใจ โดยมีเสาวนีย์กับคุณหญิงเพกานั่งมองรอคำตอบ
“จะให้เอารูปพัชระกับหนูลูกศรขึ้นหน้าปกนิตยสารเหรอคะ?”
“ค่ะ ..แหม ..ลูกชายคนเดียวเจ้าของหนังสือจะแต่งงานทั้งที จะไม่ให้ขึ้นปกมันก็ดูยังไงอยู่นะคะ”
“นั่นสิหนูแพร เมื่อวานป้าไปหาคุณหญิงพุ่มรัก ที่ลูกชายซื้อโฆษณาหนังสือหนูแพรหลายสิบล้านน่ะ คุณหญิงยังบอกว่าอยากเห็นเหมือนกัน”
คุณแพรมองพัชระหน้าเครียด “คุณเสาว์เล่นเอาโฆษณารายใหญ่ของหนังสือแม่มาขู่ แม่ต้องรักษาชีวิตพนักงานเป็นพันกว่าชีวิตไว้”
“แต่แบบนี้เท่ากับประกาศผูกมัดผม”
“ก็ดีแล้วไง ..จะได้ยิ่งบีบผู้หญิงของพัช..” แพรมองไปทางทราย “รีบวิ่งตามพัช”
พัชระมองหน้าทรายที่ดูเศร้า “บางที ..สิ่งที่ผมคิดว่าผมรู้จักทรายอาจจะไม่จริงก็ได้ครับ”
คุณแพรมองพัชระว่าหมายความว่ายังไง
โป่งจัดท่าให้พัชระกับลูกศรนั่งคู่กันเพื่อถ่ายรูปคู่ โดยมีศกกับเสาวนีย์และคุณแพรนั่งขนาบเป็นครอบครัวร่วมทางอาหารดูเป็นทองแผ่นเดียวกัน ประกอบสกู๊ปในเล่ม
ทราย ฌาน บุรีนั่งอยู่ที่โต๊ะ ฌานมองลูกศรที่ถ่ายรูปคู่กับพัชระ ลูกศรแอบเหลือบมองฌาน แล้วไม่กล้าสบตา มันรู้สึกสับสนกระดากที่อยู่กับพัชระต่อหน้าฌานอย่างบอกไม่ถูก
บุรีมองอักษรที่ประดับ ““สุขสันต์ครบรอบวันแต่งงาน 26 ปี” แล้วคิดถึงคำพูดของดวงตา ก่อนที่ดวงตาจะกลับอเมริกา
ดวงตายืนคุยกับบุรี “วันเกิดทรายทุกปี น้าต้องคอยอยู่กับทราย น้าไม่เคยปล่อยให้ ทรายอยู่คนเดียว เพราะมันเป็นวันที่ทำให้ทรายเจ็บที่สุด”
“หมายความว่ายังไงครับ?”