บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 4
ที่บ้านพ่อแม่ของบุรี บุรียืนชงกาแฟแต่สายตาครุ่นคิด
ในขณะที่แม่กำลังตัดเล็บมือให้พ่อ ส่วนพ่อนั่งเกาหลังตัวเอี้ยวไปเอี้ยวมาจนแม่ต้องโน้มตัวตาม แต่อยู่ดีๆ แม่ก็หยุดตัดเล็บ ทำให้พ่องง “เอ้า...เลิกทำไม กำลังเพลินๆ”
แม่หันไปมองทางบุรี พ่อเข้าใจ ลุกขึ้นยืน “ผมไปคุยกับลูกก่อนนะ ไม่สบายใจเรื่องอะไรไม่รู้”
“ก็เพราะเงี้ยถึงได้รักได้หลงไง”
บุรีดื่มกาแฟหมดถ้วยหมุนตัวจะเข้าบ้านเห็นพ่อยืนมองมาอยู่
บุรีถามด้วยความสงสัย “อ้าวพ่อ..จะไปไหนเหรอครับ”
“มาตามหาความรัก”
แม่ยืนพิงประตูอยู่มองพ่อพูดแล้วก็รู้สึกขำ
บุรีชี้ไปทางแม่ “โน่น..ยืนอยู่โน่น”
“ไม่ใช่แม่แก แกนั้นแหละ”
“อ๋อ..ความรักคือผม”
“เออ...นั่นแหละจะเป็นใคร ไม่สบายใจเรื่องอะไรบอกพ่อ ไอ้พวกเด็กๆที่ออฟฟิศ หรือ ไอ้ป๊อก หรือลูกค้าคนไหนทำให้อารมณ์เสียบอกพ่อมาเลย”
“พ่อจะไปจัดการเหรอฮะ”
“เปล่า..จะปลอบแกว่าอย่าไปถือสาเค้า”
บุรีหัวเราะขำแม้แต่แม่ก็ขำ จนแม่อดไม่ได้ที่เดินออกมา “คอยฟังอยู่”
“อ๋อ ผมไม่สบายใจตัวผมเองครับ คือผมพูดจาไม่ค่อยดีกะลูกค้า”
“อ๊ะ มาออกแนวงี่เง่ามันก็ต้องสั่งสอนกันมั่งสิ ถูกแล้ว”
บุรีมีสีหน้าอ่อนใจไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง ได้แต่มองพ่อกับแม่ ทั้งสองคนก็จ้องคอยฟัง
“บุรี...ไม่ใช่เรื่องซีเรียสใช่มั้ยลูก” แม่พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน “ลูกค้าสำคัญเหรอ”
“ไม่เชิงครับแม่”
“แม่รู้บุรีเป็นคนถนอมน้ำใจคน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆลูกก็ไม่อยากพูดว่าให้คนเจ็บใจ แต่บางครั้งต้องคิดดูให้ดี ให้ยาแรงไปเลย ถ้าหายก็ดีกว่าเลี้ยงไข้ไปวันๆ”