บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 1

คืนวันหนึ่ง เมื่อ 24 ปีที่แล้ว ที่โรงพยาบาลรัฐเก่าๆเล็กๆ แห่งหนึ่ง บุรุษพยาบาลรีบเร่งเข็นรถที่มีร่างดวงตานอนเจ็บท้องใกล้คลอดมาตามทางเดินจนถึงหน้าห้องคลอด พยาบาลเปิดประตูห้องคลอดให้เข็นเข้าไป 

ในเวลาเดียวกัน เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่หนึ่งกำลังเดินผ่านประตูบ้านหลังใหญ่ออกมาพบแขกๆ ที่รอแสดงความยินดีที่อยู่ที่สนาม เห็นป้ายชื่อเจ้าบ่าว-เจ้าสาว “เสาวณีย์-ศก” ในงานเป็นงานเลี้ยงแบบค็อกเทล มีเวทีที่มีนักร้องมาร้องเพลงขับกล่อม และมีโต๊ะวางแก้วแชมเปญ แขกในงานปรบมือและส่งเสียงโห่ฮิ้ว เป่าปากวิ๊ดวิ้วแสดงความยินดี

ที่โรงพยาบาลดวงตากรีดร้องเสียงดังพยายามที่จะ เบ่งคลอดลูกด้วยความเจ็บปวดและทรมาน โดยมีหมอและพยาบาลยืนล้อมรอบเตียง ขณะที่ดวงตาพยายามเบ่งคลอดลูก หญิงสาวก็เอื้อมมือไขว่คว้าเหมือนต้องการหาใครสักคนมากุมมืออยู่เคียงข้าง

เสาวณีย์ยื่นมือไปจับทับกับกับมือของศกที่ประคองขวดแชมเปญเตรียมจะเทใส่แก้วแชมเปญที่วางเรียงซ้อนเป็นปีระมิด สายน้ำแชมเปญไหลจากแก้วแชมเปญสู่แก้วชั้นที่ลดหลั่นลงมา

หยดน้ำตาไหลอาบแก้มดวงตาด้วยความรู้สึก เจ็บปวด ปลาบปลื้ม ดีใจ ระคนกันไปหมด เมื่อพยาบาลอุ้มเด็กน้อยมาให้ดวงตาดู “ยินดีด้วยนะคะ ..คุณได้ลูกสาวค่ะ”

ดวงตามองไปทางลูกน้อย แล้วเอื้อมมือไปแตะแก้มใสๆของลูกด้วยความรักตื้นตัน หน้าเด็กน้อยผิวขาวผ่องรับช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์สาดแสงยามเช้า

ที่บ้านใหญ่ที่จัดงานแต่งงานเมื่อคืนนี้ เสาวณีย์ปิดหน้าต่าง แสงแดดที่เคยสว่าง มืดลงทันที 

คุณหญิงเพกาเดินเข้ามาหาเสาวนีย์ “เสาว์เก่งนะลูก คำนวณวันจัดงานแต่งกับคุณศกตรงกับวันที่ยายนั่นคลอดพอดี”

“มันจะได้รู้ไงคะ ว่าถึงมันจะเป็นเมียคุณศกมาก่อน มันก็แค่เมียเก็บ! ถ้าเขาเห็นค่ามันอย่างที่มันคิด เขาก็แต่งงานกับมันไปแล้ว แต่นี่..คุณศก และคุณแม่ของคุณศกเขาเลือกเสาว์ !”