บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 23

ลูกศรขับเรือพร้อมกับร้องไห้อย่างเจ็บปวด สายตาลูกศรแทบไม่ได้มองไปข้างหน้า มือลูกศรจับพวงมาลัยตามหน้าที่ แต่ไม่ได้บังคับอะไร เพราะในสมองของลูกศรมีแต่ภาพและคำพูดของทรายและฌานวนเวียนอยู่เต็มไปหมด

ลูกศรนึกถึงที่ทรายพูดบนเรือระหว่างขับมาคอนโดฌาน

“ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงสงสัยว่าทำไมผู้ชายอยากแต่งงานกับเราเร็วจัง ถ้าผู้ชายจนอยากแต่งกับผู้หญิงรวย  ก็คงคิดว่าอยากได้สมบัติ ส่วนผู้ชายหน้าตาดีกับผู้หญิงจืดๆ ธรรมดาๆ ก็คงคิดว่าโดนของ …”

ทรายแกล้งหัวเราะเป็นเรื่องขำ แล้วพูดต่อแฝงน้ำเสียงทีเล่นทีจริง “แล้วยิ่งผู้ชายอย่างฌาน ถ้าบรรดาสาวๆเขามารู้  คงหนีไม่พ้นต้องแซวว่าฌานประชดชีวิต!“

ลูกศรขับเรือพร้อมกับร้องไห้อย่างเจ็บปวด

ฌานขับเรือตามลูกศรด้วยสีหน้าเครียด พร้อมกับพยายามตะโกนเรียกลูกศร “ศร! หยุดเรือเดี๋ยวนี้! ..ศร !!!”

ลูกศร คิดถึงภาพที่เคยอยู่กับฌาน และฌานคิดถึงแต่ทราย

ตอนที่ฌานอุ้มทรายเข้ามาในห้อง โดยมีบุรี ลูกศรเดินตามเข้ามา ฌานวางทรายที่โซฟาแล้วก้มลงนั่งที่พื้นแบบชันเข่า แล้วค่อยๆ ประคองเท้าทรายขึ้นมาดู บุรีและลูกศรมองฌานที่ดูเป็นห่วงทรายอย่างรู้สึกหวั่นๆในหัวใจ

“ยังเจ็บอยู่ไหมทราย ?”

“เท้าน่ะไม่เท่าไร เจ็บก้นมากกว่า!” ทรายมองค้อนบุรี

“ผมบอกแล้วไงว่ามือผมลื่น”

ฌานขำทรายกับบุรีที่เถียงกัน “เอาน่า ..เดี๋ยวผมเอายามานวดให้นะ “

ลูกศรคิดถึงตอนที่ฌานนอนหลับเพราะไข้ที่โซฟา ลูกศรนั่งอยู่ข้างๆ 

ฌานเพ้อเรียกทราย “ทราย ...”

ลูกศรมองฌานนึกว่าฌานตื่นแล้ว  แต่เห็นฌานยังหลับ