บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 15 หน้า 3
ตะหลิวตบมือชอบใจ “ดีๆๆ ชอบกิน ชอบกินปาท่องโก๋อ่ะ แล้วก็ชอบราดหน้าอะ”
แป่วทำหน้ารู้ทัน แล้วมองคิง “อย่างนี้นี่เอง...”
คิงเขินๆ “เฮ่ยยย..ก็แค่ลองนึกๆ เมนูที่มันจะแบบทำให้เป็นลูกจำของร้านไง นี่ๆๆๆ มีสองแบบนะ แบบกรอบ กะแบบนุ่ม เวลาสั่งก็โก๋กรอบ หรือโก๋นุ่ม มาๆๆ ลองชิมก่อน อยากให้ชิมโดยไม่ปรุงนะ แล้วบอกด้วยว่าชอบ แบบไหน” ทุกคนตักกิน แล้วก็ดูอร่อยกัน คิงจดๆ ตามที่เพื่อนบอก ตะหลิวกินอย่างอร่อยสุดๆ คิงยิ้มเดินเข้าไปถาม “ชอบแบบไหน”
“สองแบบเลย กรอบก็อร่อย นุ่มก็นิ่มๆ ลื่นคอ” ตะหลิวเอ่ยออกมาปลื้มๆ
ห่านกินเต็มปาก “ดีดี มีลูกจำเป็นเมนูต่างๆ ของปาท่องโก๋ พ่อว่าดี สำคัญคือมันอร่อยด้วยสิ”
“เปิดร้านได้เลยนะลูกพี่” อาร์มสนับสนุน
“ใช่ๆๆจะไปกินทุกวันเลย” ตะหลิวเห็นด้วย
“ก็ลองไม่มาดิ จะตามไปเขกหัวให้” คิงยิ้มๆ
ตะหลิวทำตาเหล่ใส่ “ไม่กัว ไม่กัว” คิงยิ้มเอ็นดู
แป่วเอาแขนกระทุ้งอาร์มแบบเอาแล้วเว้ยๆ คิงดูเขินๆ ตะหลิวกินแบบไม่รู้เรื่องต่อไป
อีกด้านหนึ่ง เท็นเท็นมองภาพคิงกับตะหลิวนิ่งๆ จากในรถ แววตาไม่บอกความรู้สึกอะไร นอกจากแววเหงาๆ ลึกๆ
เวลาต่อมา เท็นเท็นเดินเข้าบ้านมาเหนื่อยๆ ทรุดตัวลงที่เก้าอี้ แก้วเห็นเอาน้ำส้มมาให้ ชะโงกดู เห็นเหนื่อยๆ เลยยืนมอง แก้ววางแก้วน้ำส้ม ยืนมอง พลางเอ่ยเสียงยิ้มๆ “วันนี้เหนื่อยมากเหรอคะหมอ”
เท็นเท็นลืมตา ยิ้มให้ผู้เป็นแม่ “แหม...แม่เรียกซะผมยิ้มเลย”
แก้วนั่งข้างๆ“ก็ยิ้มซะบ้างสิคะคุณหมอ คนไข้จะได้ไม่กลัว รู้มั้ยคะ”
“แม่...”
“ขา...”
“ถ้าแม่เป็นผู้หญิงอายุเท่าๆ ผม แม่จะรักผมมั้ย”
แก้วอึ้งคิด “อุ้ย...คิดก่อนนะ อือ...” แก้วเสียงอ่อยๆ “แม่ชอบผู้ชายใจดี ตลกเก่ง หัวเราะง่ายอ่ะ แบบพ่ออ่ะ แบบพ่ออยู่ด้วยแล้วมันสบายใจ” เท็นเท็นถอนใจ แก้วเริ่มห่วงๆ “มีอะไรรึเปล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นถามอะไรแบบนี้เลย”
“ก็เพราะผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่ต้องสนใจไง”
“แล้ววันนี้มันสำคัญแล้วเหรอ จู่ๆ ถึงสนใจขึ้นมา”
“ผมกำลังต้องการข้อมูลในการประมวลผล”
แก้วถอนใจ “ใช้ตรงนี้...” แก้วเอานิ้วจิ้มๆ ที่หัวใจเท็นเท็น “ให้มากกว่าตรงนี้สิ” จากนั้นแก้วก็จิ้มๆ ที่หัวของลูกชาย เท็นเท็นถอนใจ ก่อนจะคำรามพร้อมเอาหมอนปิดหน้า แก้วมองๆ ก่อนเดินเข้าไปในครัวพลางตะโกนออกมา “พรุ่งนี้ขับรถไปรับพ่อที่สนามบินให้แม่ด้วยนะคะ”
“คร๊าบบบบบผม” เท็นเท็นเอ่ยทั้งๆ ที่หมอนยังปิดหน้าอยู่
ที่ร้านของตาห่าน ห่านกำลังทาสี เก็บของบนชั้นสองของร้านที่เขาตั้งใจจะกลับมาอยู่กับตะหลิว ตะหลิวถือกล่องของอะไรบางอย่างมาจัดๆ เก็บๆ พลางมองผนังว่างๆ ที่เคยมีรูปแม่อย่างเหงา “ตรงนี้มันโล่งๆ นะพ่อนะ”