บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 16 หน้า 5
ห่านหัวเราะ “เหมือนกันๆ ลุงก็เล่าให้เพื่อนๆ ลูกฟังหลายรอบ เรื่องนี้แหละ”
“แล้วพักที่ไหนอ่ะลูก มาพักที่บ้านสิ” แก้วเอ่ยถาม
“เดี๋ยวอีกสามสี่วันคุณพ่อตามมาค่ะ จองโรงแรมไว้แล้ว นานาต้องเข้าบริษัทเกือบทุกวัน อยากอยู่ ในเมืองมากกว่า เท็นเท็นเค้าก็แนะนำแบบนั้น”
“เข้าบริษัท” แก้วพึมพำงงๆ
“ค่ะ แม่แก้ว นานามาดูงานน่ะค่ะว่าไหวมั้ย ทำได้รึเปล่า ถ้าเรื่องงานโอเค นานาอาจจะย้ายมาอยู่ที่ เมืองไทยเลย”
“ห๊ะ...” แก้วหน้าเหวอๆ
นานาหันไปคล้องแขนเท็นเท็นแบบคุ้นเคยเหมือนเคยทำบ่อยๆ จนชิน “แม่แก้วไม่ต้องห่วง เท็นเท็นนี่จะดูแลนานาเป็นอย่างดีแน่ค่ะ”
เหมือนทุกคน เพิ่งนึกได้เมื่อเห็นนานาแสดงท่าทีแบบนั้นกับเท็นเท็น แก้วเหลือบมองไปทางโต๊ะที่ตะหลิวนั่งกับเพื่อนๆ ตะหลิวนั่งหน้านิ่งเรียบ ราวกับตุ๊กตาอยู่ แก้วเหลือบมองห่านที่ก็ดูอึนๆ พอๆ กับบอมบ์
เท็นเท็นหน้านิ่งก่อนจะดึงมือนานาพลางบอกทุกคน “เดี๋ยวผมขอตัวพานานาไปโต๊ะโน้นก่อนดีกว่า”
“จ้ะๆ ไปเถอะ” แก้วพยักหน้าเหวอๆ ผู้ใหญ่ทั้งสามมองเท็นเท็นจูงมือนานาไปอย่างเหวอๆ มึนๆ “พ่อ ทำไงดีอ่ะ” แก้วตัดพ้อบอมบ์ บอมบ์หน้าเครียดๆ
ห่านตัดบท “ปล่อยเถอะแก้ว เรื่องนี้ต้องแล้วแต่พวกเขาแล้ว”
แก้ว บอมบ์ และห่าน มองหน้ากัน กลุ้มๆ ห่านดูเครียดๆ เศร้าๆ แต่ก็เหมือนยอมรับได้
ตะหลิวนั่งหน้านิ่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง น้ำค้างมองตรงมาอย่างไม่เชื่อสายตาสุดๆ พร้อมทั้งสำรวจนานา อย่างไม่เกรงใจ อาร์ม กับแป่วเหวอสนิท เทอร์โบดูอึดอัด พี่แดนเป็นคนเดียวที่พยายามยิ้มรับแขก
“นี่เพื่อนๆ ที่นี่ อาร์ม แป่ว น้ำค้าง นั่นพี่แดน รุ่นพี่ที่มหาลัย แล้วก็..ตะหลิว” เท็นเท็นจูงมือนานาเข้ามา เอ่ยแนะนำ
นานายิ้มๆ สวัสดีทุกคน หยุดที่ตะหลิวตายังมองยิ้มๆ ก่อนจะดึงเท็นเท็นมาใกล้ๆ แล้วถามเบาๆ เป็นภาษาญี่ปุ่น
“คนนั้นคือเด็กผู้หญิงที่เธอเล่าเรื่องเค้าให้ฟังบ่อยๆ ใช่มั้ย?”
“อืม..." เท็นเท็นพยักหน้ารับ
“ดีใจที่ได้เจอทุกคนค่ะ ไฮ เทอร์บี้”
“ไฮ..."
“กินเก่งเหมือนเดิมล่ะสิ” นานายิ้มแซวๆ
"แหม... อาหารลูกพี่อ่ะ สุดยอดงัย" เทอร์โบยิ้มๆ เขินๆ
นานามองไปรอบๆ “ใครอ่ะ เดี๋ยวนี้มีลูกพี่กับเค้าด้วย”
เทอร์โบเหลือบมองตะหลิวอย่างเกรงใจๆ น้ำค้างนั่งคอแข็งๆ พี่แดนรินน้ำท่าให้ เท็นเท็นลากเก้าอี้ไปนั่งหยิบตักอาหารให้นานา ตะหลิวนั่งก้มหน้ามองไปที่พื้นแบบชาๆ ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว นานานั่งแล้วก็เริ่มชวนคนนั้นคนนี้ คุยอย่างสบายๆ ดูน่ารักและเป็นกันเอง อาร์มคอยตอบคำถามพลางเหลือบมองแป่วที่นั่งหน้างงๆ อยู่ เท็นเท็นพยายามดูเป็นปกติที่สุด ถึงทุกคนในโต๊ะก็ดูไม่ออก ยกเว้นนานาที่เธอรู้สึกได้ถึงแรงดึง ของอะไรบางอย่าง
น้ำค้างนั่งหน้าตาสับสนปนผิดหวังก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้น “ตะหลิวพาไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มหน่อยสิ”
ตะหลิวงงๆ แต่ก็ลุกไป
แป่วลุกพรวดทันที “ไปด้วย” เธอหันมาทางเทอร์โบเอ่ยเสียงเค้นๆ “เทอร์โบ ไปกินน้ำกันมะ”