บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 3 หน้า 5
เสียงประกาศ “อีกสักครู่ ขบวนรถบุปผาชาติจะเริ่มขึ้นแล้วนะคะ ท่านที่ต้องการทำสงครามบุปผาชาติ โปรดรีบไปซื้อลูกปา สายรุ้ง และช่อดอกไม้ ได้จากเจ้าหน้าที่ตามจุดที่กำหนดไว้ค่ะ”
มีคนมากมายรอชมขบวนบุปผาชาติอยู่ข้างใน และนอกรั้ว บางคนก็ไปซื้อลูกปาสายรุ้งที่ใส่ในถุงกระดาษห่อเรียบร้อย พล และนิกรเดินมา พลคล้องกล้องถ่ายรูปมาด้วย
สาวงามสองคนเดินมา เห็นชะนีเข้า ก็มอง “ตาย ลูกชะนี น่าเอ็นดูจังเลย”
พลได้ที “เอ้อ ผมขออนุญาตถ่ายภาพคุณสองคนสำหรับทำปกหนังสือพิมพ์ฉบับวันอาทิตย์ที่ 10 หวังว่าคงจะกรุณาเอื้อเฟื้อ”
พลยกกล้องออกจากบ่า ดึงกล้องออกมา สองสาวยิ้มแป้นดีใจมาก ตื่นเต้นยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่ เพราะแสดงว่าหล่อนคงงามหยดย้อยแน่ๆ
“ยินดีค่ะ คุณเป็นช่างภาพหนังสือพิมพ์อะไรคะ”
พลอ้อมแอ้ม “มิตรภาพครับ”
พลถอยออกมาถ่ายรูป สองสาวโพสท่า “เป็นพระคุณอย่างยิ่งเชียวครับ”
สองสาวโปรยยิ้มให้ เดินมาจับแก้มชะนีแล้วนวยนาดออกไป
“ชั้นยอมยกแกให้เป็นอาจารย์ของชั้น พล แกหน้าด้าน และตอแหลที่สุดในโลก”
“วะ ผู้หญิงสวยๆ เราต้องหาโอกาสเต๊าะบ้างอะไรบ้างสิ ขืนหน้าบางอย่างแก ชาตินี้คงไม่มีวันหาเมียได้”
“จริงของแกว่ะ”
ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆ จนไปเห็นสาวสวยสองคนยืนอยู่ ห่างออกไปนิดนึงคือชายหัวล้านใส่แว่นตา ถือตะพดอันเบ้อเร่อ ชายผู้นี้คือ เจ้าคุณปัจจนึกพินาศ นายททหารนอกราชการผู้ร่ำรวยมหาศาล และแม่สาวสองคนนี้ก็คือ ประภา และประไพ ศิริสวัสดิ์นั่นเอง สองสาวอยู่ในชุดหรูหราทันสมัย เสื้อกระโปรงชุดสีม่วงเหมือนกัน
นิกรลืมตาโพลง “เฮ่ย! แก ดูนั่น สวยอะไรอย่างนี้ ชาติก่อนแม่สองคนนี้ทำบุญไว้ด้วยอะไรหนอ พล กันชอบแม่คนที่ยืนข้างหน้า ต้องจีบให้ได้”
“ระวังแบงค์เก๊นะแก”
“ไม่เก๊น่า ท่าทางใหม่เอี่ยมทีเดียว คงเพิ่งเอาออกมาจากคลังใหม่ๆ ว่าแต่ว่าอีตาหัวล้านใส่แว่นตาถือตะพดอันเบ้อเร่อน่ะ แกแน่ใจหรือจะไม่ใช่ป๋าของหล่อน”
“คงไม่ใช่ คนหัวล้านจะมีลูกสาวสวยอย่างนี้เชียวหรือวะ”
“เออ จริง คราวนี้กันต้องแสดงความสามารถให้แกชมบ้าง”
นิกรถอนใจยาว สายตาจ้องที่ประภาและประไพ แล้วเดินเข้าไป อารามสนใจแต่ผู้หญิง จึงไม่ทันสังเกตยายแก่คนหนึ่งที่นั่งตะบันหมากอยู่บนพื้นถนน จึงก้าวลงไปบนตักคุณยาย
“โอ๊ย!!” ยายแก่ร้องลั่น
นิกรสะดุ้ง เพิ่งมองเห็นว่าตัวเองเหยียบยายแก่