บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 8 หน้า 3
27 กันยายน 2558 ( 18:29 )
1.3M
1
จุ๊บโมโห วิ่งตามมาหาเพทาย “เดี๋ยว คุณเพทาย” เพทายกับเสี่ยชะงักหันมามอง “คุณเป็นคนรับนัดพวกเราเอง แล้วจะไปดื้อๆแบบนี้มันไม่ถูกนะคะ”
“เอ๊ะ จะมาโทษฉันได้ไงเวลาฉันมีค่าเป็นเงินเป็นทอง ถ้าจะโทษก็ต้องไปโทษอาจารย์เธอโน้น นัดแล้วไม่เป็นนัด”
จุ๊บไม่ยอม สันติ กับอาทรรีบเข้ามาขวาง
“จุ๊บพอเถอะ เชิญคุณเพทายเถอะครับ วันนี้พวกผมต้องขอโทษคุณเพทายอีกครั้ง”
“จุ๊บพอเถอะ เชิญคุณเพทายเถอะครับ วันนี้พวกผมต้องขอโทษคุณเพทายอีกครั้ง”
เพทายมองสันติพอใจ แต่เสี่ยอยู่เลยรีบพาเสี่ยไปขึ้นรถ รถเสี่ยออกไป
เมียเสี่ยแค้น “ไอ้แก่ตัณหากลับแกแอบเลี้ยงดูนังเพทายจริงๆด้วย” เมียเสี่ยขับรถตามออกไป
จุ๊บกำลังเซ็ง “งี่เง่าที่สุดเลย”
“เอาน่าก็เราผิดเองที่มาช้า” อาทรหันมาเห็นสันติครุ่นคิด อาทรตบไล่ “ไม่ต้องห่วงเรื่องปั้นหุ่นหรอก เดี๋ยวเรานัดคุณเพทายใหม่แล้วกัน”
“ฉันไม่ห่วงเรื่องปั้นหุ่น ฉันห่วงคุณอาเดชมากกว่า คุณอาหายไปไหนทำไมถึงไม่มา”
ทุกคนหันมาเห็นด้วย สันติสีหน้ากังวล
เดชประคองพิไลเข้ามาในบ้าน พาไปนั่งที่เตียง “ทานยาตามหมอสั่งให้หมดนะ เธอจะได้ดีขึ้น”
“ขอบคุณพี่เดชมากนะจ้ะที่กรุณาพาฉันไปหาหมอ ฉันไม่รู้จะบากหน้าไปพึ่งใคร เงินทองที่มีก็โดนคนเลวมันเอาไปจนหมด”
เดชนิ่ง หยิบเงินออกมาส่งให้ “เก็บไว้ใช้ ฉันคงมาช่วยเธอทุกครั้งไม่ได้ แล้วก็ถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรไปที่บ้านอีก ถ้าอารีย์รู้เค้าจะไม่สบายใจ ฉันไปละ”
เดชจะลุก พิไลรีบกอดรัดไว้ ร้องไห้ “พี่เดชขาอย่าเพิ่งไปเลย ฉันไม่ต้องการเงินแต่ต้องการตัวพี่ ฉันคิดถึงพี่เดชมากเหลือเกิน” เดชอึ้งชะงัก พิไลเกลือกหน้าจูบกับแผ่นหลังเดช แอบมองปฏิกิริยาเดชอย่างพอใจ
เดชปรามเสียงสั่น “อย่าทำแบบนี้พิไล”
พิไลเลื่อนตัวขึ้นมาซุกไซ้เดชที่ซอกคอ พึมพำ“ทำไมล่ะ ฉันเคยทำยิ่งกว่านี้อีก ฉันเป็นเมียพี่นะ”
เดชอ่อนยวบแต่พยายามฝืนความรู้สึก “มันจบไปแล้ว..ตอนนี้ฉันมีอารีย์”
“ผู้หญิงอย่างอารีย์ยังไงก็ให้ความสุขพี่แบบฉันไม่ได้หรอก” พิไลรุกเดชอย่างช่ำชอง
เดชพยายามจะดันพิไลออก “ปล่อยพิไล อย่าทำบ้าๆ”
“ฉันยอมบ้า บ้าเพราะรักพี่เดช รู้มั้ยคะว่าฉันเสียดายพี่แค่ไหน ฉันคิดถึงพี่ทุกวันทุกคืน ฉันจะไม่ยอมปล่อยพี่เดชไปไหนเด็ดขาด” พิไลดันตัวเดชนอนลง
เดชทำเสียงแข็ง “พิไล...” ครู่เดียวเดชเสียงอ่อนพึมพำ “พิไล”
อารีย์นั่งปอกผลไม้ไปมองอัมรากำลังสอนการบ้านพรรณรายไปด้วย พรรณรายวางปากกาหงุดหงิด “โอ๊ย ทำไมมันยากมันเย็นแบบนี้นะ”