บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 4 หน้า 11
สันติ อาทร จุ๊บเดินตามมาส่งเดชกับอ๊อดที่รถ เดช หันไปคุยกับอาทร จุ๊บอยู่ สันติพาอ๊อดเดินอ้อมมาขึ้นรถอีกด้าน สันติเปิดประตูให้ ก้มลงกระซิบถาม “เมื่อกี้พี่เห็นอ๊อดวิ่งเล่นสนุกใหญ่เลยนะครับ”
“ครับสนุกมาก พีทเค้าก็สนุกเหมือนกันหัวเราะใหญ่เลย ไม่หน้าเศร้าแล้ว”
“พีท..ใครกันครับ”
“อ้าว ก็เพื่อนใหม่ของอ๊อดไงครับที่เราวิ่งไล่จับกัน เขาชื่อพีท”
“พีท..”
เดชเร่ง “เอ้า..ชวนพี่อาร์ตคุยใหญ่ตาอ๊อด ขึ้นรถได้แล้วลูก” อ๊อดรีบขึ้นรถ สันติถอยออกมา เดชโบกมือให้ทุกคน “อากลับก่อนนะ” สามคนยกมือไหว้ เดชขึ้นรถออกไป
สันติยังยืนอึ้งๆ จุ๊บหันมาเร่ง “กลับกันเถอะอาร์ต เดี๋ยวมืด ไปเร็ว” จุ๊บยังมีท่าทางหลอนๆ รีบเดินนำไป อาทรตาม
สันติมองไปทางตึกคณะฯพึมพำ “ทำไมเราไม่เห็นเด็กที่ชื่อพีทล่ะ พีท..ชื่อคุ้นๆ” ลมพัดวูบมา บรรยากาศเยือกเย็น สันติมองรอบตัวรู้สึกหนาวประหลาด สันติรีบเดินตามจุ๊บกับอาทรไป
สายตาคนสามคนสำรวจบ้านเดชจากนอกรั้ว โชค นัย ยะมองอย่างระวัง
โชคมั่นใจ “บ้านหลังนี้ไม่ผิดแน่ ใหญ่โตยังที่ไอ้พงษ์มันคุยจริงๆ”
นัยยิ้ม “มีผู้ชายแค่สองคน อีกคนก็แก่แล้วไม่น่ามีปัญหา”
ยะชวน “งั้นจะรอช้าอยู่ทำไมล่ะ”
สามคนพยักหน้าให้กัน ก่อนรีบปีนรั้วเข้าไปอย่างเงียบกริบ
ในห้องหุ่น หุ่นแต่ละตัวหันขวับจ้องไปทางหน้าบ้าน เริ่มจากหุ่นเจ้าคุณนรบดินทร์ หุ่นนักดาบ หุ่นเด็ก หุ่นนางรำ หุ่นนางพยาบาล หุ่นนักยิงธนู หุ่นชาวนา
หุ่นทับเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจพูดพร้อมกับหันไปหาหุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ “ไอ้พวกหัวขโมย ไม่คิดทำมาหากิน เอายังไงดีครับท่านเจ้าคุณ”
“สั่งสอนพวกมันให้เข็ดหลาบ จะได้ไม่กล้าทำอีก..”
หุ่นแต่ละตัวสีหน้าท่าทางน่ากลัว เตรียมพร้อมจะเล่นงานผู้บุกรุก
บนถนนชานเมืองเวลากลางคืนรถค่อนข้างน้อย เห็นรถเดชขับมาในความมืด เดชขับรถอย่างระวัง เขาเหลือบไปมองอ๊อด “หิวมั้ยลูกแวะหาอะไรทานกันหน่อยมั้ย”
“ดีครับ อ๊อดวิ่งเล่นซะเหนื่อย หิวมากๆเลยครับ”
เดชหันกลับมามองข้างหน้า ตกใจแทนสายตาเดชเห็นหุ่นชาวนาข้ามถนนตัดหน้ารถไป เดชรีบเบรกรถอย่างแรง เดชเปิดประตูลงไปเห็นหุ่นชาวนายืนหันหลังอยู่ริมทาง เดชตะโกนถาม “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
หุ่นชาวนาตอบทั้งที่หันหลังอยู่ “ไม่เป็นไร..คุณรีบกลับบ้านเถอะ” หุ่นชาวนาเดินย้อนกลับไปตามทางเดินช้าๆ