บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 12 หน้า 16
“ฉันรับปากแล้วก็ต้องทำตามสัญญาสิคะ”
เดชยิ้มออก “ขอบคุณครับ”
เพทายเข้ามาออเซาะ “แต่ฉันก็มีอีกเรื่องอยากให้คุณรับปาก” เดชมองเป็นเชิงถาม “งานวันเปิดตัวหุ่นฉันที่บ้านใหม่ ฉันอยากให้คุณไปด้วยนะคะ”
“แต่ผม..”
“น่านะคะฉันขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย“ เดชชะงักจ้องหน้าเพทายตกใจกับคำพูดเป็นลาง แต่เพทายเข้าใจไปคนละเรื่อง “หรือต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรก็ได้นะคะ คุณเสนอมาฉันจะสนองคุณเอง”
เดชดันเพทายออกอย่างสุภาพ “ผมขอคิดดูก่อน ผมขอตัวนะครับ จะไปตามเด็กๆให้มาทำงานกันต่อ” เดชรีบเดินออกไป
เพทายมองตามส่ายหน้าระอากับความใจแข็งของเดช เพทายมองหุ่นตัวเองอย่างพอใจมากๆ
เย็นวันนั้น ทั้งห้าคนเดินคุยกันมาตามถนนหน้าบ้านเดช
จุ๊บถามไม่แน่ใจ “พวกเรายกโขยงไปกินข้าวเย็นบ้านนายได้แน่นะนายออย”
อัมราเห็นพ้อง “นั่นสิคะ เกรงใจคุณลุงคุณป้าจัง”
อาทรรีบพูด “ไม่ต้องเกรงใจเลย คุณพ่อคุณแม่สั่งไว้ให้ชวนทุกคนไปทานด้วยกัน”
พรรณรายเสริม “จริงๆด้วย ยัยอัม พี่ก็ได้ยิน คุณป้าบอกจะกลับไปทำขนมจีนแกงเขียวหวานไว้ให้ แค่ได้ยินพี่ก็ท้องร้องจ๊อกๆแล้ว” เสียงรถแล่นมา ทุกคนหันไปมอง เพทายขับรถมาผ่านทุกคนไปไม่ชะลอ พรรณรายว่าตาม “ไม่มีมารยาท..”
สันติมองตามไปแล้วชะงัก เห็นท้ายรถเพทาย เลี้ยวไป มีมอเตอร์ไซค์ตามไปติดๆ “เอ๊ะ...” สันติวิ่งตามออกไปที่ถนนหน้าบ้าน แต่รถเพทายกับมอเตอร์ไซค์หายไปแล้ว สันติมองหา ทุกคนตามออกมางงๆ
อาทรถามขึ้น “มีอะไรอาร์ต”
“ฉันเห็นรถมอเตอร์ไซค์ตามรถคุณเพทายไป”
พรรณรายมองรำคาญ “แล้วมันแปลกตรงไหน ถ้านายเห็นเครื่องบินขับตามรถยัยปอดบวมไปสิค่อยน่าแปลก”
“แต่ผมเห็นมอเตอร์ไซค์คันนี้มาป้วนเปี้ยนตั้งแต่เช้าแล้ว”
“อาจจะเป็นคนละคันก็ได้มั้งคะพี่อาร์ต”
“ไม่ครับ พี่จำได้เป็นคันเดียวกันแน่ๆ เพราะเมื่อเช้าพี่ก็เห็น”
จุ๊บออกความเห็น “หรือจะเป็นพวกนักข่าว”
“ไม่น่าใช่” สันติสีหน้าไม่สบายใจ
อาทรซัก “นายกังวลอะไรเหรอ”
“ไม่รู้สิบอกไม่ถูก มันรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับคุณเพทาย”
“ถ้านายห่วงยัยนั่นมากก็ตามไปอารักขาสิ” พรรณรายดึงอาทร “ไปกันเถอะค่ะพี่ออย พรรณหิวแล้ว น่ะไปเถอะ”