บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 12 หน้า 17

อาทรปลอบเพื่อน “คงไม่มีอะไรหรอกน่า คุณเพทายเป็นคนดังจะตายคงไม่มีใครกล้าเสี่ยงมาทำอะไรเธอหรอก”

อาทรถูกพรรณดึงไปจนได้ สันติพยักหน้า ออกเดินต่อ แต่สีหน้ายังกังวล อัมรามองยิ้มให้กำลังใจ สันติยิ้มตอบ จุ๊บมองหมั่นไส้ เดินนำไป สันติกับอัมราเดินตามทุกคนไป

เพทายฮัมเพลงออกมาจากลิฟต์ เดินแกว่งกุญแจห้องมาเรื่อยๆ มือปืนพ้นมุมบันไดโผล่มา เคลื่อนตัวตามด้านหลังเพทาย เพทายชะงักค่อยๆหันมามองไม่มีอะไร เพทายหันกลับเดินต่อไปถึงหน้าห้อง เพทายจะไขกุญแจรู้สึกว่ามีคนมอง เพทายชะงักหันมาไม่มีใคร เพทายหันกลับไปไขกุญแจ กุญแจไขไม่ออก เพทายรีบไข  เพทายไขกุญแจเปิดประตูพอดี เพทายหันขวับมา มือปืนมาประชิด เพทายไม่กลัว พูดโกรธๆ “นี่คุณนักข่าว คุณมาจากสำนักไหนอีกล่ะ เลิกตามฉันแบบนี้ทีได้มั้ย ฉันตกใจหมด” มือปืนผลักเพทายเข้าห้องอย่างรวดเร็วปิดประตู  

เพทายล้มลงรีบหันมาทำท่าจะร้อง มือปืนยกปืนจ่อ “ถ้าแกร้องฉันยิง”

“แก..แกเป็นใครจะทำอะไรฉัน” มือปืนย่างสามขุมเข้ามา เพทายลุกขึ้นทำใจดีสู้เสือ “ถ้าแกยิงฉันคนในตึกนี้ก็ต้องได้ยิน รับรองว่าแกหนีไปรอดหรอก”

มือปืนหัวเราะหึๆน่ากลัว กระชากเชือกที่อยู่ในแจ็กเก็ตออกมา เพทายตกใจ หันหลังจะวิ่ง  มือปืนพุ่งเข้าใส่ เอาเชือกรัดคอเพทายผงะกลับมา เพทายล้มลงดิ้นรน มือปืนขึ้นคร่อม มือปืนรัดคอเพทาย แน่นมากขึ้น เงาเพทายพยายามดิ้นสุดชีวิต สักครู่เดียวเพทายชักกระตุกมือเกร็งก่อนค่อยๆอ่อน นิ่ง ฟุบลง มือปืนจ่อนิ้วไปที่จมูกเพทาย เพทายตาเหลือกค้าง ลิ้นจุกปาก ตายสนิทอย่างน่าสยดสยอง

-- จบตอน 12 ---