บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 15 หน้า 4
อรรณพหงุดหงิดเพราะห่วงหลาน “ไอ้ภพพายัยแคทไปเที่ยวแล้วถูกรถเฉี่ยวเอาน่ะ ไอ้บ้าเอ๊ย แค่นี้ก็ดูแลกันไม่ได้”
พิมลภาแกล้งตกใจ “ตายจริง แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ”
“ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว พิม เดี๋ยวเราไปเยี่ยมหลานกันนะ ผมเป็นห่วงยัยแคท พ่อมันก็ยิ่งไม่มีความรับผิดชอบอยู่ด้วย”
พิมลภาปั้นหน้าเศร้า “วันนี้พิมมีนัดสัมมนาการเทรดหุ้นระยะสั้นซะด้วย วิทยากรเป็นปรมาจารย์หุ้นมาจากสหรัฐเลยนะคะ แย่จังเลย เอาไงดี”
อรรณพหงุดหงิด “ถ้าคุณไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ผมไปคนเดียวก็ได้”
พิมลภายิ้มรับ “งั้นพิมไปก่อนนะคะ ใกล้จะได้เวลาแล้ว” พิมลภาหอมแก้มอรรณพหนึ่งที แล้วเดินออกจากบ้านไปอย่างสบายใจ
พิมลภาขับรถออกจากบ้านไป โดยไม่รู้ว่าคำรณจอดรถซุ่มดูอยู่ คำรณมองตามรถพิมลภาไปด้วยสายตาเกลียดชัง อาฆาต ก่อนจะขับรถตามรถพิมลภาไป
ที่โรงพยาบาลตอนกลางคืน อรรณพกำลังเช็ดตัวให้แคทอยู่อย่างทะนุถนอม โดยมีไตรภพยืนอยู่ใกล้ๆ
“ไข้ขึ้น กินยาอย่างเดียวไม่ได้หรอกโว้ย ต้องเช็ดตัวด้วย อย่าคิดว่าอยู่โรงพยาบาล มีหมอพยาบาลดูแลแล้วไม่ต้องทำอะไรเลยนะ”
ไตรภพยิ้มๆ “รู้ดีจังเลยนะครับท่าน ผมเองยังไม่เคยเห็นท่านดูแลใครซักคน”
อรรณพหน้าหงิก “ทำไมจะไม่เคย ฉันก็เฝ้าไข้แกไง”
ไตรภพงงๆ “ตอนไหน”
อรรณพรำคาญ “ก็ตอนที่แกยังเด็กไงวะ ตอนนั้นฉันยังไม่มีน้าสาของแก แม่แกก็เจ็บออดๆแอดๆ แถมแกก็ป่วยบ่อย เงินก็ไม่ค่อยมี ถ้าไม่ใช่ฉันดูแลแกแล้วใครจะดู” อรรณพหันไปเช็ดตัวให้แคทต่อด้วยความหงุดหงิด
ไตรภพหน้าขรึมลง เพิ่งรู้ว่าพ่อก็รักและห่วงใยตนเหมือนกัน
“ว่าแต่น้าแก ทำไมป่านนี้ยังไม่มาเยี่ยมหลาน”
“รู้ว่าท่านมามั้ง เลยไม่อยากมา”
อรรณพหันไปตะคอกทันที “ไอ้ภพ”
ไตรภพยิ้มขำๆ “วันนี้ไอ้ธิปมันมีสัมนาที่ระยอง ก็เลยขนกันไปทั้งครอบครัวตั้งแต่เช้าแล้ว พรุ่งนี้ถึงจะกลับ”
อรรณพหน้าบึ้ง น้อยใจ “แค่ระยองเอง ถ้าห่วงหลานจริง มันก็น่าจะมาได้”
“ท่านทำกับเค้าซะขนาดนั้น แค่ทุกวันนี้น้าสายังเลี้ยงลูกให้ผมก็บุญเท่าไหร่แล้ว” อรรณพหน้าเสียลงไป พูดอะไรไม่ออก ไตรภพเห็นพ่อหน้าเสียก็ชักไม่สบายใจ เลยเปลี่ยนเรื่อง “ทุ่มนึงแล้ว ท่านจะกินอะไร เดี๋ยวผมสั่งให้”
“อะไรก็ได้ ฉันกินได้ทั้งนั้น”