บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 15 หน้า 5
ไตรภพเดินเลี่ยงไปกดโทรศัพท์ภายในเพื่อสั่งอาหาร อรรณพจับหน้าผากแคทดูว่าไข้ลดรึยัง แต่สีหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง รู้สึกผิดเรื่องวิสามาตลอด แต่ก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
บรรยากาศในผับ เสียงดนตรีครึกครื้น ผู้คนแด๊นซ์กันกระจาย พิมลภากำลังแด๊นซ์ท่ามกลางหนุ่มๆอยู่ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส มีความสุขมาก โดยไม่รู้เลยว่าคำรณนั่งจับตามองเธออยู่ที่มุมหนึ่ง คำรณหยิบยาขวดเล็กๆออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วมองไปทางพิมลภาด้วยรอยยิ้มร้ายๆ ดูน่ากลัว
แสงสว่างค่อยๆส่องลอดหน้าต่างเข้ามา พิมลภาค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้น โดยมีผ้าห่มคลุมร่างอยู่ พิมลภามึนหัวมาก “โอ๊ย โอ๊ย” เธอมองไปรอบๆอย่างมึนๆ แต่ซักพักก็ตั้งสติได้ พิมลภารีบก้มลงมองตัวเองทันที ปรากฏว่าตนเองเปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่ม เล่นเอาพิมลภาตกใจสุดๆ เพราะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน
ขณะนั้นเอง คำรณในสภาพสวมกางเกงยีนส์ตัวเดียว ก็เดินเข้ามาในห้อง คำรณยิ้มทักทาย “อ้าว ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ ที่รัก”
พิมลภาโมโหสุดขีด “ไอ้สารเลว แก...” หญิงสาวจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่คลุมผ้าห่มอยู่เลยทำอะไรไม่ถนัด ต้องรีบกระชับผ้าห่มแน่นกันหลุด
คำรณหัวเราะชอบใจ เข้าไปนั่งใกล้ๆพิมลภา “เช้าๆอย่าอารมณ์เสียสิจ๊ะ” เขาเชยคางพิมลภา “มันไม่ดีรู้มั้ย”
ขาดคำ พิมลภาก็ตบคำรณหน้าหันทันที
คำรณมองพิมภาเขม็ง แล้วหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วเปิดคลิปให้พิมลภาดู พิมลภาดูคลิปไปได้ซักพัก ก็โกรธสุดขีด พิมลภากรี๊ดลั่นสุดเสียง พยายามจะแย่งมือถือมาจากคำรณ “กรี๊ดดดด ไอ้ชาติชั่ว แกทำกับฉันอย่างงี้ได้ยังไง ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก”
คำรณหัวเราะชอบใจ ก่อนจะลุกหนีออกมา ไม่ให้พิมลภาแย่งมือถือไป “ผมชอบฟังคุณด่าจังเลย มันช่างสวนทางกับท่าทางหวานๆดูเป็นผู้ดี๊ผู้ดีของคุณจัง” เขายิ้มกวนๆ “แต่ที่ชอบมากกว่า ก็คือ...” คำรณมองพิมลภาหัวจรดเท้า “คุณนี่มันเด็ดจริงๆ ไม่แปลกใจเล๊ย ที่ท่านอรรณพจะหลงคุณหัวปักหัวปำ” พิมลภาแค้นสุดๆ หยิบข้าวของใกล้มือขว้างปาใส่คำรณไม่ยั้ง คำรณตกใจเอามือปัดป้อง ก่อนจะตะคอกสวนมา “หยุดนะโว๊ย ไม่งั้นฉันตบแกคว่ำแน่”
พิมลภาแค้นสุดๆ “ไอ้เนรคุณ ฉันดีกับแกทุกอย่าง แกทำกับฉันอย่างงี้ได้ยังไง”
คำรณตะคอก “แกถีบหัวฉันส่ง นึกว่าฉันไม่รู้เหรอ คดีฉันเต็มตัว แถมยังตกงานอีกต่างหาก ถ้าไม่เป็นเพราะช่วยแก ฉันจะโดนอย่างงี้เหรอ”
พิมลภาขบกรามแน่นด้วยความแค้นสุดๆ “แล้วจะเอายังไง”
คำรณยิ้มเยาะสะใจ “เข้าประเด็นอย่างงี้ ผมก็รักคุณแย่เลยสิจ๊ะ”
พิมลภามองคำรณด้วยสายตาเกลียดชังสุดๆ แต่ตนตกเป็นเบี้ยล่างก็ต้องทน