บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 7 หน้า 6
“มีเธออยู่ด้วย จะได้ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ฉันไงจ๊ะ” พิมลภาทำหน้าขรึมลง “แล้วฉันคงต้องเข้าไปจัดการเรื่องที่บ้านกับที่บริษัทตามที่คำรณบอกด้วย ได้เธอไปเป็นเพื่อน ฉันก็คงอุ่นใจขึ้นเยอะ”
มาลาตียิ้มดีใจ “ดีแล้วจ้ะพิม เงินทองไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ มัวแต่ทำตัวเป็นแม่พระ กว่าท่านของเธอจะหายป่วย ลูกบ้านโน้นก็สวาปามกันพุงกางเท่านั้นเอง” แต่มาลาตีก็คิดในใจ “รอมานานแล้วแม่คู๊น คราวนี้แหละ จะโกยให้เต็มคราบเลย”
พิมลภาถอนใจเครียดๆ เหมือนหนักใจที่ต้องทำแบบนี้
คนขายฝรั่งดอง กำลังดูน็อตรถมอเตอร์ไซค์ของตน รถทั้งคันเหลืออยู่แค่นี้ โดยมีไตรภพอยู่ใกล้ๆ “มอ’ไซค์กูทั้งคัน เหลือแค่เนี้ย” เขาโกรธจัด จะเข้าไปขย้ำคอไตรภพ “มึงงงงง”
ไตรภพรีบควักเงินออกมาปึกนึงทันที “นี่ครับพี่ ถือว่าผมชดเชยที่ทำมอเตอไซค์พี่พัง” ชายหนุ่มรีบยกมือไหว้ “แล้วก็ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ชกหน้าพี่”
ชาวบ้านรีบรับเงินมา หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง ยิ้มแย้ม “ไม่เป็นไรหรอกคุณ คุณทำไปเพื่อช่วยคน ผมจะโกรธคุณได้ไง”
ขณะนั้นเอง ไตรภพก็เหลือบไปเห็นภัทรลดา สมชาย นุ้ย เดินออกมาจากโรงพัก ไตรภพไม่อยากให้ภัทรลดารู้ว่าตนมีเงินจ่ายขนาดนี้ “พี่เก็บดีๆนะครับ เดี๋ยวหาย แล้วก็รบกวนช่วยไปถอนแจ้งความให้ด้วยนะครับ”
พ่อค้าฝรั่งรีบเก็บเงินใส่กระเป๋า “ได้ๆ ผมถอนให้เดี๋ยวนี้แหละ” เขาเดินขึ้นโรงพักไป สวนกับภัทรลดา สมชาย นุ้ยที่เดินเข้ามาหาไตรภพ
“แจ้งความเสร็จแล้วเหรอ”
“เสร็จแล้วครับ” สมชายตอบอย่างสะใจ “แหม สาแก่ใจจริงๆ อุตส่าห์เมตตาไม่เอาเรื่องมันตั้งหลายครั้ง มันก็ไม่สำนึก ให้มันหนีตำรวจหัวซุกหัวซุนซะบ้าง สมน้ำหน้า”
ไตรภพพยักหน้ารับ “งั้นก็ไปกันซะที”
ภัทรลดาระแวง “ไปไหนอ้ะ”
“ก็ส่งคุณกลับบ้านน่ะสิ หรือว่าอยากอยู่ต่อ”
ภัทรลดาดีใจสุดๆ จับแขนไตรภพ “จริงนะ จะไปส่งฉัน...”
“โอ๊ยยย” ไตรภพร้องเพราะเจ็บแขนที่ดึงสายน้ำเกลือ
ภัทรลดาตกใจ “นี่คุณบาดเจ็บเหรอ”
“ไม่ใช่แผลจากไอ้เดชาหรอก ผมดึงสายน้ำเกลือออกตอนไปตามคุณ มันก็เลยระบมน่ะ”
ภัทรลดาเห็นที่แขนไตรภพมีเลือดไหลซึมออกมา แม้จะไม่มากนัก แต่ก็รู้ว่าคงเจ็บไม่น้อย ภัทรลดาตกใจ รีบดึงแขนไตรภพอีกข้าง “งั้นไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย เจ็บขนาดนี้ยังจะเก๊กอีก”
ไตรภพโวยวาย “เฮ้ย เดินเองได้ จะลากทำไม”
สมชายมองตามยิ้มๆกับคู่นี้ ในขณะที่นุ้ยเกาหัวแบบงงๆ