บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 3
ที่บ้านพักต่างจังหวัด สุดาฟังสัทธาเล่าเรื่องรวยแล้วตกใจ “คุณรวยโดนจับ!!!”
“ใช่..พี่ได้ข่าวจากทางตำรวจว่าคุณรวยโดนจับพร้อมเฮโรอีน ป่านนี้ข่าวคงกระพือไปทั้งพระนคร”
“แต่เค้ากำลังจะแต่งงานกับพี่ส่องนะคะ ไม่รู้ว่าอาสีสุกกับพี่ส่องจะเป็นยังไงบ้างนะคะ” สุดาคิดถึงด้วยความเป็นห่วง
สีสุกตวาดใส่โทรศัพท์ “ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน..เธอไม่ต้องโทรศัพท์มาเยาะเย้ยฉันเลยแม่แป้น”
สุดาตกใจ สุดาคุยโทรศัพท์อยู่ที่ไปรษณีย์ มีสัทธายืนอยู่ไม่ห่าง “แป้นไม่ได้จะโทรศัพท์มาเยาะเย้ยนะคะ แต่แป้นเป็นห่วงพี่ส่องจริงๆ “
สีสุกยังคงตวาดอย่างร้อนตัว “เธอเก็บความห่วงใยของเธอไว้เถอะ..แม่ส่องน่ะเค้าไม่ได้เป็นอะไรเลย..เค้าสบายดี และไอ้ข่าวบ้าๆนี้ก็ทำอะไรเค้าไม่ได้ด้วย..แค่นี้นะ” สีสุกวางโทรศัพท์ไปอย่างฉุนเฉียว..
เสียงส่องแสงร้องไห้ดังขึ้น “โฮ..ทำไมเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย...”
สีสุกหันมามองหน้าลูกสาวด้วยความสงสาร
สุดาวางโทรศัพท์ไปด้วยความงงๆ “อะไรเนี่ย”
“พี่บอกแล้วว่าไม่ต้องโทร.ไป เป็นไงหล่ะโดนด่ากลับมาหล่ะสิ”
“แต่แป้นเป็นห่วงพี่ส่องจริงๆนะคะ”
“แต่อาสีสุกเค้าไม่คิดแบบนั้นหรอก..พี่ว่าปล่อยเค้าไปเถอะ..คนแบบยัยส่องเจอแบบนี้ซะบ้างก็ดีเหมือนกัน..เพราะตัวเองก็ทำกับคนอื่นเค้าไว้เยอะ..เจอกับตัวจะได้รู้สึก”
สัทธาสะใจ สุดายังเสียความรู้สึกอยู่
ส่องแสงร้องไห้หน้าเยิน สีสุกคอยปลอบใจอยู่ใกล้ ๆ ชุลีคอยเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ
“ส่องอยากตายค่ะคุณแม่..ส่องอยากตาย”
“ส่องตายไม่ได้นะลูก..ถ้าลูกตายจะมีคนสมน้ำหน้าลูกนะคะ..ลูกต้องสู้ค่ะ..”
“ถึงส่องไม่ตาย..ก็ต้องมีคนสมน้ำหน้าลูกอยู่ดี..โดยเฉพาะนังปุ้มมันต้องดีใจแน่ที่เห็นส่องเป็นแบบนี้..ส่องจะทำยังไงดีคะคุณแม่...แล้วส่องจะสู้กับมันยังไง?? “
ส่องแสงร้องไห้ไม่หยุด.. สีสุกกอดส่องแสงไว้ด้วยความสงสารและจนปัญญา
อนวัชนอนอยู่บนเตียง และคันยุกคันยิกตามตัว..อนวัชเกาด้วยความไม่ถนัด..ยิ่งเกายิ่งคัน..และก็ยกมือขึ้นเกาหลัง ก็ได้กลิ่นตัวเองแปลกๆ อนวัชค่อยๆ ดมที่ใต้รักแร้ตัวเอง ก็อึ้งไปด้วยความเหม็น..ชายหนุ่มคิดหนัก..“ต้องอาบน้ำซักหน่อยแล้ว ใครจะดูต้นทาง ? ปุ๊ แป้น ก็ไม่อยู่ ทำยังไงดี?“