บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 10 หน้า 2
“อาม้าลื้อกว่าจะกลับคงมืดค่ำโน่น อาจู..เจ้านายลื้ออีมีบุญคุณไม่ใช่น้อย อาหารมื้อนี้ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณแล้วกัน แต่ไม่ต้องทำเผื่ออั๊วนะ อั๊วอยากนอนพัก..ก้มๆเงยๆทั้งวัน ปวดเมื่อยไปทั้งตัว” ซิ่วเอ็งเดินกระย่องแย่งเข้าไปในห้องตัวเอง แสดงบทเป็นคนแก่ไร้พิษสงได้อย่างแนบเนียน
ทรงกลดยิ้มกริ่ม “ได้ยินที่อาม่าสั่งหรือเปล่า” อาจูมองทรงกลดอย่างขัดใจจริงๆ
อาจูเดินเข้ามาในครัวดูว่ามีอะไรพอจะทำกินได้บ้าง อาจูหันไปเห็นทรงกลดเดินตามเข้ามา “เข้ามาทำไม ไปรอข้างนอก ถ้าเสร็จแล้ว ฉันจะยกออกไปให้เอง”
“ฉันช่วย”
อาจูแกล้งมองทรงกลดอย่างสำรวจ มองขึ้นๆลงๆ “อย่างคุณจะช่วยอะไรได้”
“อย่าเพิ่งดูถูกกัน”
“งั้นคุณช่วยหุงข้าวแล้วกัน แล้วรู้หรือเปล่าว่า ก่อนหุงข้าวก็ต้องก่อเตาไฟก่อน”
ทรงกลดเหล่ๆ มองอาจูเพราะรู้ว่าโดนกระทบเข้าให้ ทรงกลดถอดเสื้อแจ๊คเก็ตออกแล้วพับแขนเสื้อ ตรงไปที่เตาอั่งโล่ อาจูหันไปหยิบไชโป้วกับไข่และผักกาดขาวมาเตรียมไว้ อาจูหันไปมองทรงกลดที่เพิ่งจะกวาดขี้เถ้าที่ค้างอยู่ในเตาออกจนหมด อาจูมองทรงกลดอย่างดูน้ำหน้าว่าจะทนอยู่ในครัวได้นานเท่าไรเชียว
ทรงกลดหันรีหันขวางหาเศษไม้ที่จะเริ่มก่อไฟ แต่ขี้ไต้ในมืออาจูถูกยื่นมาตรงหน้าเสียก่อน “จุดขี้ไต้ก่อน นายน้อยรู้จักขี้ไต้มั้ยคะ”
ทรงกลดฉวยขี้ไต้มาจากอาจูอย่างรักษาฟอร์ม “กำลังหาอยู่พอดี!”
ทรงกลดจุดไม้ขีดจนขี้ไต้ติดไฟ แล้ววางเศษไม้เพื่อก่อไฟแล้วค่อยๆคีบถ่านใส่เข้าไป ทรงกลดใช้พัดๆใส่เตาไฟจนควันโขมงใส่หน้าจนไอสำลักควัน อาจูเห็นหน้าทรงกลดเปื้อนเขม่าไฟแล้วอดยิ้มขำไม่ได้
“ขำอะไร”
“เปล่า ไม่ได้ขำซักหน่อย” อาจูเมินหน้าหนีเพื่อกลั้นยิ้มไว้
ทรงกลดปาดเหงื่อที่หน้า ทำให้หน้าที่มอมด้วยเขม่าไฟยิ่งมอมไปอีก อาจูหันมามองทรงกลดแล้วต้องหลุดหัวเราะออกมา ทรงกลดมองมือตัวเองที่เปื้อนเขม่าไฟแล้วพอเดาว่าอาจูขำอะไรอยู่ “ขำนักใช่มั้ย”
ทรงกลดแกล้งเอามือป้ายหน้าอาจู “คุณที!” อาจูโวยวายเบือนหน้าหนี แต่หนีไม่พ้นเพราะถูกทรงกลดจับหน้าด้วยสองมือ อาจูกับทรงกลดหยุดชะงักต่างมองหน้ากันนิ่ง
ทรงกลดมองหน้ามอมๆของอาจูแล้วยิ้ม “เป็นไงล่ะ ตอนนี้เราไม่ต่างกันเท่าไหร่แล้ว”
“คุณนี่เอาชนะได้ทุกเรื่อง”
“ฉันแพ้แต่เธอคนเดียว..ผู้หญิงอะไรทั้งปากแข็งทั้งใจแข็ง”
อาจูเบี่ยงตัวให้หลุดจากทรงกลด ไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก “รีบๆหุงข้าวเถอะค่ะ” อาจูหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าตัวเอง