บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 10 หน้า 4
“อาอัน..แกมีคู่รักเป็นผู้หญิงกลางคืน แกก็ต้องทำใจ ถ้าแกหึงผู้ชายทุกคนที่ใกล้ชิดกับผู้หญิงของแก ชีวิตนี้แกไม่มีอันต้องทำอะไรล่ะ”
“พวกลื้อต่อยตีกันเพราะแค่เรื่องผู้หญิงงั้นเหรอ”
“ผมเปล่านะครับ ผมถูกอาอันต่อยอยู่ฝ่ายเดียว อาอันคงรู้สึกเสียเกียรติที่เห็นคู่รักของตัวเองมารินเหล้าให้กับคนอย่างผม ผมผิดเองแหละครับที่ไม่ปฏิเสธหยกมณีไปซะตั้งแต่ทีแรก”
อันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ปอมองอันอย่างห้ามปราม
“ลื้อมีอะไรจะพูดมั้ย เรื่องมันเป็นอย่างที่อาหมงพูดหรือเปล่า” เจ้าสัวตงซัก
“ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไง อาอันก็ผิดที่ไปทำร้ายคุณหมง ขอโทษคุณหมงซะ” ปอสั่งลูกชาย
“เตี่ย..”
“อั๊วบอกให้ขอโทษยังไงล่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แปะปอ ผู้หญิงของใคร ใครก็รักก็หวง แต่อย่าทำอะไรขาดสติอย่างนี้อีกแล้วกัน ไม่น่าเลย มาเสียชื่อเพราะผู้หญิงหากินเพียงคนเดียว”
อันกัดฟันข่มความรู้สึกโกรธที่พุ่งขึ้นมา แต่อยู่ต่อหน้าเจ้าสัวตงเลยทำอะไรไม่ได้
“อาอัน!” ปอมองอันอย่างบังคับ
อันจำต้องเดินไปหยุดตรงหน้าหมงแล้วค้อมหัวให้ “ผม..ผมขอโทษ!”
หมงตบไหล่อันเบาๆด้วยท่าทีมีเมตตา “ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ฉันยกโทษให้” หมงมองอันอย่างมีชัยเหนือกว่า อันได้แต่นิ่งข่มอารมณ์ไว้
หมงเดินผิวปากอย่างสบายใจออกมา อันก้าวยาวๆเดินตามมาจนทัน แล้วกระชากคอเสื้อให้หมงหันกลับมา อันขยุ้มคอเสื้อหมงไว้แน่น
“แกกล้าเหรอ!”
ปอเดินเข้ามา “อาอัน!!” เสียงดุของปอทำให้อันที่เงื้อหมัดกำลังจะชกหน้าหมง ต้องลดมือลง
“ทำไมผมต้องก้มหัวให้คนอย่างมันด้วย!”
“โกรธอะไรนักหนา โกรธที่ต้องก้มหัวให้ฉัน หรือว่าโกรธเรื่องหยกมณี..จะต้องโกรธทำไม ใครๆก็รู้ทั้งนั้นว่า ผู้หญิงทำงานกลางคืนก็ผู้หญิงโคมเขียวดีๆนี่เอง”
“ไอ้หมง!”
“แปะปอครับ สงสัยจะต้องสั่งสอนลูกชายหน่อยแล้วล่ะมั้ง คราวนี้ผมยกโทษให้ก็ได้ แต่ถ้าอาอันยังกำเริบกับผมอย่างนี้อีก เราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้เสียแล้ว”
ปอค้อมหัว “ผมต้องขอโทษแทนอาอันด้วยครับ คุณหมง”
หมงพยักหน้าให้ปออย่างรับคำขอโทษ แล้วเดินออกไป
“เตี่ยไปขอโทษมันทำไม”