บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 14 หน้า 3
“หยกจะไปจริงๆเหรอ” อิกดึงมือหยกมณีมากุมไว้ “ไม่ไปไม่ได้เหรอ หยกไม่อยู่นี่ เฮียคิดถึงแย่เลย”
หยกมณีกำลังจะดึงมือกลับ แต่ปรายตาไปเห็นอันจ้องมองมา ก็เลยยอมให้อิกกุมมือต่อ “เฮียจะคิดถึงหยกไปได้นานแค่ไหนเชียว นักร้องใหม่ที่จะมาแทนหยกน่ะ ทั้งสวยกว่าสาวกว่า..แล้วเดี๋ยวทุกคนก็จะลืมหยกไปเอง” หยกมณีพูดกับอิก แต่ตามองไปที่อันแล้วหักใจหันกลับมาที่อิก
“เฮียไม่มีวันลืมหยก เฮียจะต้องทำยังไง หยกถึงจะไม่ไป ถ้าหยกเดือดร้อนเรื่องเงิน เฮียช่วยได้นะ”
“เฮียช่วยหยกไม่ได้หรอกค่ะ หยกอยากเริ่มชีวิตใหม่”
“หยกเริ่มชีวิตใหม่กับเฮียที่เมืองไทยก็ได้นี่..แต่งงานกับเฮียนะ หยก” อิกจับมือหยกมณีไว้แน่น และมองหยกมณีอย่างเว้าวอน
ทรงกลดตบไหล่อันเพื่อเรียกสติ “เฮ้ย! อยู่เฉยได้ไงวะ รีบไปเอาผู้หญิงของแกคืน”
“หยกเลือกทางเดินใหม่แล้ว ผมคงห้ามเค้าไม่ได้”
“แกห้ามได้ แต่แกเลือกที่จะไม่ทำ” ทรงกลดจ้องหน้าอันอย่างรู้ใจและเข้าใจดีถึงความภักดีต่อหน้าที่ของอัน “อาอัน! แกมีสิทธิ์เลือกทางเดินชีวิตของแกเหมือนกัน”
“หน้าที่ของผมต้องมาก่อน”
“หน้าที่ของแกในตอนนี้คือดูแลหยกมณี... ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแค่ลูกน้อง แกเป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อน นับตั้งแต่วันนี้ไม่มีใครมีหน้าที่ต้องคุ้มครองใคร แต่เราจะดูแลกันเหมือนคนในครอบครัว”
“ถ้าหากนายน้อยคิดจะชิงตำแหน่งหัวหน้าแก๊งจากคุณหมง นายน้อยก็จะยิ่งตกอยู่ในอันตราย..”
“ฉันระวังตัวอยู่แล้ว แกไม่ต้องห่วง ห่วงตัวเองเถอะ อย่าปล่อยให้ผู้หญิงที่แกรักหลุดมือไป...” อันหันไปมองหยกมณี ที่โดนอิกยึดมือไว้แน่น ทรงกลดสำทับ “ไม่อย่างนั้นสิบปีที่รอคอยกันมาก็สูญเปล่า..”
อันคิดหนัก
หยกมณีดึงมือออกจากอิก “เฮียอย่ามาพูดเล่น เดี๋ยวหยกเอาจริงหรอก”
“เฮียพูดจริง เฮียอยากแต่งงานกับหยกจริงๆ”
อันเดินมาหาหยกมณี ทันได้ยินประโยคสุดท้ายที่อิกขอหยกมณีแต่งงาน “หยก..เฮียมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”
“เราไม่มีอะไรจะพูดกันแล้ว อะไรที่อยากพูด หยกก็พูดไปหมดแล้ว” หยกมณีลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับอัน “เราสองคนไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ไปกันเถอะค่ะ เฮียอิก” หยกมณีเดินลิ่วๆออกไป
อิกลุกขึ้นมองอันอย่างเหนือกว่า อิกตบไหล่อันอย่างกวนๆ “ตัดใจซะเถอะวะ ผู้หญิงเค้าเลือกแล้ว” อิกเดินตามหยกมณีอย่างสะใจยิ่งนัก อันยืนอึ้ง
ทรงกลดดื่มเหล้าไม่หยุดอยู่ที่โต๊ะ อันเดินหน้าจืดเข้ามาด้วยท่าทางเสียความมั่นใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อันนั่งจ่อมลงแล้วคว้าแก้วเหล้ามาดื่มอั๊กๆเหมือนดื่มน้ำเปล่า ทรงกลดยิ้มขำไม่เคยเห็นอันจ๋อยอย่างนี้มาก่อน