บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 17 หน้า 3
“ฉันไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่ฉันทำเพื่อแก๊งเขี้ยวสิงห์ และที่สำคัญตอนนี้ฉันเป็นนายกสมาคมเลือดมังกร ฉันมีหน้าที่ที่ต้องทำ ไม่ว่าหน้าที่ของฉันจะยากลำบากแค่ไหน ฉันก็จะไม่ยอมถอย ถิ่นมังกรของเราต้องขาวสะอาดในรุ่นของเรานี่แหละ”
“แต่คุณก็ยังมีหน้าที่ที่จะต้องดูแลปกป้องครอบครัวของคุณ คุณไม่ต้องห่วงฉันก็ได้ แต่คุณต้องห่วงนายใหญ่..ท่านสูญเสียไม่ได้อีกต่อไปแล้วนะคะ”
“ฉันรู้ว่า ฉันกำลังทำอะไรอยู่..ถ้าเธอคิดจะช่วยฉันล่ะก็ ต่อไปนี้เธอต้องอยู่ห่างๆแก๊งเขี้ยวสิงห์ไว้”
“ก็เท่ากับให้ฉันอยู่ห่างๆคุณงั้นเหรอคะ”
“ใช่! อยู่ห่างๆฉันไว้!”
อาจูมองทรงกลดอย่างน้อยใจ ที่ไม่อยากให้เธอได้อยู่เคียงข้างอย่างที่เคยเป็นมา
ตึกเล็ก เง็กรีดผ้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้มีเสี่ยเคี้ยงเดินพล่านไปมาอย่างกระวนกระวายใจอยู่ใกล้ๆ
“ลื้อใจเย็นอย่างนี้ได้ยังไง อาเง็ก มีคนโยนศพเสี่ยอ๋ามาทิ้งหน้าแก๊งเขี้ยวสิงห์แบบนี้เท่ากับประกาศสงครามชัดๆ ต่อไปต้องมีการนองเลือดแน่”
“แล้วยังไง”
“แล้วยังไง? พวกลื้ออยู่ที่นี่ก็ต้องตกอยู่ในอันตรายไปด้วยน่ะสิ เอาอย่างนี้พวกลื้อไปอยู่ที่บ้านอั๊วไปก่อน”
เว่ยเดินเข้ามาขัดจังหวะ “เราไม่ไปหรอกครับ เราไม่มีวันที่จะทิ้งแก๊งเขี้ยวสิงห์เพื่อเอาตัวรอด นั่นมันวิธีของคนขี้ขลาดไร้คุณธรรม”
“แล้วพวกลื้อจะช่วยอะไรได้ มีแต่เป็นภาระให้ทรงกลดมากกว่า”
เง็กนิ่งฟัง เริ่มเห็นด้วยกับเสี่ยเคี้ยงในเหตุผลข้อนี้
“ผมฟังคำสั่งจากเฮียทรงกลดคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์มาสั่งเราได้ โดยเฉพาะคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเรา”
เง็กมองเสี่ยเคี้ยงจนละอายใจ “ที่อั๊วไม่ได้ลงคะแนนเสียงให้อาทรงกลด ก็เพราะอั๊วต้องรักษาสัจจะกับเสี่ยเล้ง ไม่ใช่ว่าอั๊วคิดจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับแก๊งเขี้ยวสิงห์”
“ลื้อเป็นพวกรออยู่ฝ่ายชนะเท่านั้น เมื่อไหร่ที่ลื้อตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดว่าจะอยู่ฝ่ายที่ถูกต้อง แล้วค่อยมาพูดกัน”
“เชิญครับ ผมไปส่ง” เว่ยผายมือเป็นเชิงไล่ให้เสี่ยเคี้ยงกลับไป
“อย่าลืมว่าลื้อยังมีอั๊วนะ อาเง็ก...อั๊วเป็นที่พึ่งให้ลื้อได้เสมอ”
เว่ยเดินนำเสี่ยเคี้ยงออกไป เง็กมองตามเสี่ยเคี้ยงอย่างใจอ่อนลง
หยกมณีนอนซมอยู่บนเตียงอย่างคนตรอมใจหมดอาลัยตายอยาก หยกมณีนิ่งซึมแล้วน้ำตาก็ไหลเมื่อนึกถึงอันที่ตัดขาดเธอไป หยกมณีหันไปมองที่นอนข้างๆ,คิดไปเองว่าอันนอนอยู่ข้างๆ “เฮียอัน” หยกมณีกะพริบตาอีกครั้ง ภาพอันหายวับไป “เฮียอัน” หยกมณีขยับตัวลุกออกจากเตียง หวังว่าที่เห็นอันไม่ใช่ภาพฝัน หยกมณีเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นอันเคยอยู่ทุกมุม อันที่ทำกิจวัตรต่างๆในมุมต่างๆของบ้าน อันเดินยิ้มเข้ามาในบ้าน อันทำอาหาร