บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 17 หน้า 4
อันนั่งมองหยกมณีจัดดอกกุหลาบใส่แจกัน หยกมณียืนคว้างกลางบ้านต้องยอมรับความจริงว่า ไม่มีอันอยู่ด้วยแล้วจริงๆ อันที่เห็นเป็นเพียงอดีตที่ไม่กลับมาอีก หยกมณีน้ำตาไหลไม่หยุด
หยกมณีมาหยุดที่อ่างล้างหน้า เงยหน้ามองตัวเองในกระจกที่ซีดโทรม หยกมณีเปิดก๊อกวักน้ำล้างหน้าเพื่อเรียกความเป็นตัวเองกลับมา หยกมณีคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าแล้วก็ชะงัก เมื่อเห็นผ้าขนหนูของอันแขวนอยู่เคียงข้าง หยกมณีมองมาอีกทีก็เห็นหวี มีดโกนหนวดของอันอยู่หน้ากระจก หยกมณีคว้ามีดโกนของอันมาถือไว้ด้วยสีหน้ามุ่งมั่นอย่างคนตัดสินใจแล้ว
เช้าวันใหม่ หน้าบริษัทตงวานิช อันเดินคุยงานลูกน้อง 4 คนที่ตามมา “ต่อไปเราต้องเพิ่มเวรยามตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งที่นี่และที่บ้าน แล้วนี่ได้ข่าวไอ้หมงบ้างหรือเปล่า”
“ไม่มีเบาะแสอะไรเลยครับ ไม่รู้ว่ามันหนีไปกบดานที่ไหน”
“ถ้านายน้อยสั่งให้ตามไล่ล่าแต่แรก เราคงจับตัวไว้ได้แล้ว”
“ตามข่าวต่อไป งูพิษอย่างมัน ยังไงก็ต้องกลับมาแว้งกัดเราอีกแน่”
เด็กผู้หญิงถือดอกกุหลาบหนึ่งดอกมาส่งให้อัน “พี่สาวคนนั้นให้เอามาให้”
อันรับดอกกุหลาบมาอย่างแปลกใจ แล้วมองหาคนที่ส่งมาให้ หยกมณีถือตะกร้าดอกกุหลาบยืนอยู่ถนนฝั่งตรงข้าม อันถือดอกกุหลาบเดินข้ามถนนไปหาหยกมณี หยกมณีมองอันอย่างเริ่มมีความหวังขึ้นหลังจากที่รวบรวมความกล้ามาหาอัน
แต่เมื่ออันเดินมาหยุดตรงหน้าหยกมณี กลับยัดดอกกุหลาบในมือใส่คืนตะกร้าในมือหยกมณีไป “เรื่องของเราจบแล้ว เราอย่าเจอกันอีกเลย”
หยกมณีน้ำตาคลอ “เฮียอัน”
อันทำใจแข็งหันหลังเดินออกไปทันที หยกมณีได้แต่มองด้านหลังอันที่เดินห่างออกไปทุกที หยกมณีหันกลับเดินไปอีกทาง อันค่อยหันกลับมามองหยกมณีอย่างพยายามตัดใจ
หยกมณีถือตะกร้ากุหลาบเดินไปอย่างใจลอยจนไม่รู้ตัวว่ากำลังจะข้ามถนน รถแล่นเร็วเข้ามาพร้อมกับที่หยกมณีก้าวลงถนน รถกำลังแล่นเข้าชนหยกมณีอย่างจัง แต่ทันใดมืออันก็มาคว้าแขนหยกมณีหลุดมาได้ตะกร้าดอกกุหลาบตกร่วงหล่นพื้นกระจายโดนรถทับไปอีกรอบ
หยกมณีเพิ่งได้สติกลับคืนมา อันจับตัวหยกมณีเขย่าไปมาอย่างโมโห “นี่คิดจะทำอะไร!”
“เราจบกันแล้วไม่ใช่เหรอ มาช่วยหยกไว้ทำไม ปล่อยให้หยกตายๆ ไปซะ จะได้หมดเรื่อง“
อันปวดใจ “หยก! อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ”
“หยกจะอยู่หรือตายก็มีค่าเท่ากัน สู้ให้หยกตายไปซะดีกว่า สิบปีที่แล้วเฮียจากไป เฮียยังทำร้ายหยกไม่พอใช่มั้ย เฮียถึงกลับมาฆ่าหยกทั้งเป็นอีกรอบ”