บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 7 หน้า 9
“ฉันไม่เป็นไรมากหรอก แค่โดนถากๆเอง”
ทรงกลดมองแผลที่ต้นแขนซ้ายแล้วเพิ่งเห็นว่าเลือดซึมออกมาอีกครั้ง ทรงกลดมองเลือดที่ซึมแล้วหยดไปถึงมือและปลายนิ้วแล้วเลือดก็หยดลงพื้นทีละหยดๆ ทรงกลดมองเลือดที่หยดบนพื้นด้วยสีหน้าแทนคำว่า “แม่งเอ๊ย ฉิบหายแล้ว”
เสียงสมุนอาอิกดังมาแว่วๆ ไกลๆ “ทางนี้ครับ นาย”
อาจูหันขวับไปมองทรงกลดทันทีอย่างตกใจ ทรงกลดดึงอาจูหลบเข้าหลังต้นไม้ใหญ่ทันที
อิกกับสมุนทั้งสองคนเดินแหวกพงหญ้ามาแต่ไกล “รอยเลือดหายไปไหนแล้ววะ”
สมุนอิกทั้งสองต่างเดินแยกกันหารอยเลือดของทรงกลด “มีเลือดที่พื้นตรงนี้ครับนาย”
อิกเดินไปดูรอยเลือดตามที่สมุนชี้ อิกมองไปรอบๆ เลือกว่าจะไปทางไหนต่อที่จะนำไปถึงตัวทรงกลด
ที่หลังต้นไม้ใหญ่ ทรงกลดรีบใช้มือและปากกัดดึงผ้าพันแผลให้รัดแน่นเข้า ให้แน่ใจว่าเลือดจะไม่ไหลซึมอีก อาจูรีบช่วยทรงกลดรัดผ้าพันแผลให้แน่นที่สุด ทรงกลดเจ็บแผลแต่กัดฟันแน่นโดยไม่แสดงสีหน้ามากนัก
ทรงกลดดึงปืนออกมาเตรียมพร้อม ทรงกลดมองอาจูที่ถือปืนเตรียมพร้อมเช่นกัน แต่ดูท่าทางจะวางใจไม่ได้เลย
อิกกวาดตามองหาร่องรอยอีกครั้ง แล้วเห็นหยดเลือดอีกหยดบนพื้น อิกยิ้มอย่างมีชัยแล้วค่อยๆก้าวเดินไปที่หยดเลือดจุดต่อไป
ทรงกลดมองอิกกับสมุนทั้งสองอย่างชั่งใจว่าจะกำจัดยังไงดี ทรงกลดตรวจดูปืนอีกครั้งแล้วพบกว่ากระสุนเหลือเพียงนัดเดียว!
หยกมณีร้องเพลงท่อนสุดท้ายด้วยสีหน้ากังวลใจแต่ฝืนร้องจบจนได้ ลูกค้าผู้ชาย 4-5 คนยืนออที่หน้าเวทีเพื่อคล้องสร้อยทองให้หยกมณี หยกมณีเดินออกจากเวทีทันที ปล่อยให้ลูกค้าชายถือสร้อยทองรอเก้อเป็นแถวๆ พนักงานคนหนึ่งตรงรี่มาหาหยกมณีที่ข้างเวที
“ว่าไง มีข่าวอะไรมั้ย”
“ไม่มีเลยครับ แจ้หยก วันนี้ไม่เห็นคนแก๊งเขี้ยวสิงห์ซักคนเดียว”
“ถ้าเห็นคนของเฮียอันมาล่ะก็ รีบมาบอกฉันทันทีเลยนะ”
“เออ แจ้หยก..มีคนมาถามหาแจ้แน่ะ”
“บอกไปว่า ฉันกลับไปแล้ว วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะไปรินเหล้าเอาใจใคร”
“ไม่ใช่ลูกค้า”
“ไม่ใช่ลูกค้า แล้วใครถามหาฉัน?” หยกมณีสงสัยว่าเป็นใครกันที่มาหาเธอ
พนักงานเดินนำหยกมณีมาที่หน้าร้าน