บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 13 หน้า 4
ทรงกลดกับอันเดินมาจากทางห้องทำงานเพื่อไปที่ห้องนอนเจ้าสัวตง
“นายน้อยครับ ที่คุณหมงพูดก็มีส่วนถูกนะครับ”
“แกคิดว่า ป๊าจะไม่เชื่อคำพูดฉันงั้นเหรอ”
“แค่คำพูดของเราสองคนอาจจะไม่มีน้ำหนักพอ นายใหญ่เลี้ยงคุณหมงเหมือนลูกในไส้ ยากที่นายใหญ่จะเชื่อว่ามีเรื่องเลวทรามอย่างนี้เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้”
“แล้วเราต้องทำยังไง ต้องพาป๊าไปจับพวกมันคาเตียงงั้นเหรอ ป๊าถึงจะเชื่อ! ไม่รู้ล่ะไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องบอกป๊าเรื่องนี้”
“นายน้อยต้องคิดไว้หลายๆด้าน ถ้านายใหญ่เชื่อเรา คนที่ทำเรื่องชั่วๆจะต้องได้รับกรรมอย่างสาสมแน่ แต่คิดเหรอว่าพวกมันจะยอมโดนเล่นงานฝ่ายเดียว พวกมันอาจใช้เรื่องอัปยศนี้ทำลายชื่อเสียงของนายใหญ่”
“ฉันจะจัดการเรื่องนี้อย่างรอบคอบที่สุด” ทรงกลดคิดหนักว่าจะจัดการบอกเรื่องนี้กับพ่อยังไงดี
อาจูเดินไปเดินมาอย่างตัดสินใจไม่ถูก ย้อนนึกไปถึงตอนที่ ทรงกลดเข้ามากอดอย่างอ้อน
“ฉันไม่อยากจะรอแล้วนะ...อาจู”
อาจูยิ้มเขินแล้วนั่งรอทรงกลดใจตุ๋มๆต่ำๆ ทรงกลดเปิดประตูเข้ามา อาจูเด้งลุกจากเตียงทันที ทรงกลดยังคงเครียดเรื่องหมงเป็นชู้กับเหมยลี่จนไม่มีอารมณ์โรแมนติกแล้ว
อาจูคว้าชุดนอนขึ้นมาอย่างแก้เขิน “ฉัน..ฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ทรงกลดพยักหน้ารับ อาจูชะงักมองเห็นว่าทรงกลดหน้าเคร่งเครียด ทรงกลดทรุดตัวนั่งลงบนเตียง อาจูเดินไปนั่งข้างๆ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ” ทรงกลดพยักหน้ารับ อาจูรู้ได้ว่าทรงกลดกำลังแบกปัญหาหนักอึ้งอยู่ อาจูค่อยๆเอื้อมไปแตะมือทรงกลด “อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียว ถ้ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้...”
“ไม่เป็นไร เธอไม่ต้องช่วยอะไร อยู่ข้างๆฉันก็พอแล้ว...” ทรงกลดโอบไหล่อาจูไว้ อาจูค่อยๆเอนตัวซบไหล่ทรงกลดเพื่อให้ทรงกลดอุ่นใจว่ามีเธออยู่ข้างๆ
เช้าวันใหม่ เจ้าสัวตงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะอาหาร หมงกับเหมยลี่นั่งประกบข้างซ้ายขวา ปอกำกับคนรับใช้ให้เริ่มเสิร์ฟอาหารเช้า
ปอหันไปเห็นทรงกลดกับอันเดินเข้ามา ปอดีใจ “นายน้อย วันนี้ต้องเป็นวันดีแน่ นายน้อยลงมากินข้าวเช้าด้วย นี่นายน้อยสั่งอามุ่ยไว้หรือครับ วันนี้อีถึงได้ทำอาหารเช้าแบบฝรั่งไว้ให้”
ทรงกลดจ้องหน้าหมงกับเหมยลี่ ที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แนบเนียน
“ไม่ใช่นายน้อยหรอกค่ะ เหมยลี่ต่างหากที่เป็นคนสั่ง เพราะรู้ว่า วันนี้นายน้อยต้องมาร่วมโต๊ะกับเรา เชิญนั่งค่ะ นายน้อย” เหมยลี่เตรียมพร้อมมาอย่างดี ไม่มีท่าทีเกรงกลัว
“นั่งสิ อาอันด้วย มานั่งกินด้วยกัน”