บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 16 หน้า 5
“ฝากนายใหญ่ด้วยนะครับ คุณซิ่วเอ็ง” เจ้าสัวตงกลอกตาพยายามส่งสัญญาณห้ามปอ แต่ปอตีความไปอีกเรื่อง “คุณจูปลอดภัยแล้วครับ นายใหญ่ ส่วนคุณหมงหนีไปได้ โดนนายน้อยยิงแค่ถากๆ คงไม่เป็นไรมาก”
ซิ่วเอ็งหูผึ่งทันทีที่รู้ว่าหมงถูกยิง เจ้าสัวตงสีหน้าสลดลง ไม่คิดว่าเรื่องจะมาเป็นแบบนี้
“นายใหญ่ตัดสินใจถูกแล้วล่ะครับ ที่แต่งตั้งให้นายน้อยขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊ง ผมเชื่อว่า นายน้อยเป็นผู้นำที่มีความสามารถ ไม่ทำให้นายใหญ่ผิดหวังอย่างแน่นอน”
เจ้าสัวตงมองตรงไปที่ตู้ในห้อง ปอมองตามแล้วเข้าใจความหมายของเจ้าสัวตง ปอเดินไปเปิดตู้ออกแล้วหยิบกล่องใส่สร้อยเขี้ยวสิงห์ออกมา เจ้าสัวตงมองมาที่กล่อง
ซิ่วเอ็งสวมเสื้อสีมืดๆตุ่นๆกำลังมุ่งหน้าไปตามซอยเปลี่ยวไร้ผู้คน หมงในสภาพบาดเจ็บมีเศษผ้าพันแผลที่ไหล่ไว้ลวกๆ ถอยหนีหัวซุกหัวซุนไปตามซอกมุมของซอย หมงได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ ก็ยิ่งตื่นกลัวขยับหนีจนหลังชนซอกกำแพง หมงหันซ้ายหันขวาหาทางหนี แล้วเงยหน้ามองเจ้าของเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา
ซิ่วเอ็งตามหมงมาจนเจอ
“อาซิ่ม! ตามมาเจอฉันได้ยังไง?!”
ซิ่วเอ็งมองหยดเลือดที่หยดเป็นรอยตามพื้นแทนคำตอบ หมงยิ่งขวัญผวามองไปด้านหลังซิ่วเอ็งว่ามีใครตามมาเจออีกหรือไม่ “ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครตามหาลื้อ” ซิ่วเอ็งยื่นห่อยาเล็กๆให้หมง “ยานี่ไว้ใส่แผล” ซิ่วเอ็งตรวจดูแผลให้ “แผลแค่นี้ไม่กี่วันก็หาย”
“ขอยาพิษให้ฉันดีกว่า ชีวิตฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว”
“ลื้อยังตายไม่ได้ หลบไปอยู่ที่ไหนซักพัก แล้วก็อดทนรอไปก่อน”
“รออะไร”
“รอวันแก้แค้นน่ะสิ! อีกไม่นานเกินรอ!” ซิ่วเอ็งยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างมีแผนไว้แล้ว
บ้านทรงกลดประดับประดาด้วยป้ายคำมงคลและดอกไม้ สำหรับพิธีมอบตำแหน่งหัวหน้าแก๊งเขี้ยวสิงห์ให้ทรงกลด ลูกน้องแก๊งเขี้ยวสิงห์นับสิบๆคนยืนเป็นแถวยาวสองแถวคับคั่งเต็มโถง เจ้าสัวตงนั่งเป็นประธานอยู่ อันกับปอยืนเยื้องด้านหลังพร้อมกับกรรมการแก๊งอาวุโสยืนเรียงรายอยู่ ทรงกลดก้าวเข้ามาปรากฏตัวขึ้น มองตรงไปที่เจ้าสัวตงที่นั่งรออยู่ ทรงกลดก้าวช้าๆตรงไปหาเจ้าสัวตง เดินผ่านลูกน้องแก๊งที่ต่างค้อมหัวให้ทรงกลดเป็นทิวแถว ทรงกลดจำภาพที่โดนพ่อไล่ออกจากแก๊งเขี้ยวสิงห์อย่างไม่รู้ลืม
เมื่อสิบปีที่แล้วที่เจ้าสัวตงกระชากสร้อยเขี้ยวสิงห์ออกจากคอทรงกลด
“ต่อไปนี้ลื้อไม่ใช่คนของแก๊งเขี้ยวสิงห์แล้ว!”
ทรงกลดตกใจ “ป๊า!!”
“ลื้อสองคน...ไปแล้ว..ไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก!”