บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 5
ภพธรรู้สึกทันทีว่าธารายังไม่ไว้วางใจ แต่ภพธรรีบซ่อนความรู้สึกไม่พอใจไว้ภายใต้รอยยิ้ม “ขอบพระคุณคุณอาที่ยังไว้ใจและเชื่อใจผม”
ปลาทูกับปูอัดกำลังกวาดใบไม้มากองรวมกัน เตรียมโกยลงเข่ง
น้ำรินเดินเข้ามาหา “หลวงตาเคี้ยงอยู่มั้ยคะ”
ปลาทูกับปูอัดยังไม่ทันตอบ หลวงตาก็ลงมาจากกุฏิพอดี “มีธุระอะไรหรือคุณโยม”
“หนูอยากปรึกษาเรื่องหมวดเหยี่ยวค่ะ”
“แล้วทำไมต้องหลวงตา...คนอื่นไม่ได้รึ”
“คนที่หนูปรึกษาได้ก็ไม่อยู่แล้ว...เหลือหลวงตานี่ล่ะค่ะ ที่ทราบเรื่องหนูกับหมวดเหยี่ยวดี”
หลวงตาเคี้ยงงงหนัก หันไปมองหน้าปลาทูกับปูอัด “แต่หลวงตาไม่รู้จัก ไม่เคยเจอคุณมาก่อนเลย จะให้คำปรึกษาได้ยังไง”
น้ำรินเอ่ยกับหลวงตาเคี้ยง “หนูชื่อน้ำ... เป็นดวงจิตที่อยู่กับหมวดเหยี่ยวไงคะ”
หลวงตา ยิ้มปากสั่น “อ๋อออ...รู้แล้วว่าใคร ทุกทีมาแต่เสียง แต่วันนี้มาให้เห็นหน้าค่าตากันกลางวันแสกๆ เลยเนาะ”
ปลาทูกระซิบถามปูอัด “ดวงจิตกับผีเหมือนกันมั้ยวะ“
“ถึงข้าไม่เก่งภาษาไทย แต่ข้าก็มั่นใจว่าใช่”
“งั้นก็แปลว่า...”
ปลาทูกับปูอัดแหกปากลั่น “ผีหลอก!!”
ปลาทูกับปูอัดตกใจวิ่งไปมารอบๆ ใบไม้กระจุยปลิวว่อน ปลาทูวิ่งไปกอดหลวงตา “หลวงตาช่วยด้วย”
ปูอัดจะวิ่งไปกอดหลวงตาเช่นกัน แต่น้ำรินคว้าแขนปูอัดไว้ได้ “เดี๋ยว!”
ปูอัดแทบร้องไห้ มองมือน้ำรินที่จับแขนปูอัดอย่างหวาดกลัวสุดๆ “ฮืออออ...ผีจับมือ หลวงตาช่วยปูอัดด้วย”
หลวงตากับปลาทูกอดกันแน่น “อัตตาหิ อัตโนนาโถ...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน”
“ไปที่ชอบๆเถอะ อยากกินอะไร...ฉันจะทำบุญส่งไปให้นะปูอัด”
“แต่ตอนนี้กูยังไม่ตาย....มาช่วยกูก่อน ฮือ”
“ฉันก็ยังไม่ตาย...ดูดีๆ ก่อนสิ ฉันเป็นคน ไม่ใช่ผี”
ปูอัดหันมามองน้ำริน กลัวก็กลัว แต่ไม่รู้จะทำยังไง เอานิ้วไปจิ้มที่มือน้ำรินเบาๆ แล้วแหกปากร้องลั่น “อะจ๊ากกกกกก”
“ผีหรือคน?” หลวงตากับปลาทูเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน
“คน”
“แล้วร้องทำไม”