รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 5 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 5 หน้า 3
22 พฤศจิกายน 2557 ( 12:49 )
1.4M
ภพรัก ตอนที่ 5
17 หน้า

 

“จะไปรู้เหรอฉันคุยโน่นคุยนี่อยู่ดีๆ ..ใครจะไปรู้ว่าในโลกนี้จะมีผีหวงอาณาเขตด้วย” เธอพาลใส่เหยี่ยว “เพราะคุณนั่นแหละ! ฉันถึงต้องเจอแบบนี้”

“เฮ้ย! มาโทษอะไรผมไม่ได้จุดธูปให้ผีมาหลอกคุณสักหน่อย” เหยี่ยวชะงักคิดได้ “เออ..วันหลังถ้าคุณเยอะกับผม ผมจุดธูปเรียกผีมาหลอกดีกว่า” ว่าแล้วก็หัวเราะ “มีเรื่องสนุกให้ทำแล้วเว้ย”

น้ำรินโมโหขึ้นมาเลย “ไม่ตลกเลยนะ รู้ไหมว่าฉันกลัวขนาดไหน ถ้าฉันเป็นคนก็ยังพอมีคนอื่นมาช่วยได้  แต่นี่ฉันเป็นดวงจิตแถมยังมีคุณคนเดียวที่มองเห็น” เธอเสียงสั่นจะร้องไห้ “ถ้าฉันเป็นอะไรไป ใครจะรับผิดชอบ”  

น้ำรินคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เมรุเผาศพ ที่วิญญาณเด็กหญิงจากพ่อแม่ไป พ่อแม่กอดกันร้องไห้ มองร่างลูกตัวเองโดนเผาตรงหน้า “บางทีพ่อแม่ฉันอาจจะรอให้ฉันฟื้นอยู่ก็ได้ฉันยังไม่อยากเป็นอะไรโดยที่ไม่ได้ลาพ่อแม่นะ” 

เหยี่ยวชะงักรู้สึกผิดที่ตัวเองเอาแต่พูดเล่นมากไปจนลืมความทุกข์ร้อนของน้ำริน เสียงมือถือเหยี่ยวดัง  เหยี่ยวรีบกดรับสาย น้ำรินมีท่าทางสนใจ

“ว่ายังไงจ่า.. “ เหยี่ยวหันมาบอกน้ำริน “ยอดชัดมันไม่ยอมให้การอะไรสักอย่าง”  

น้ำรินคิดนิดหนึ่ง “ถ้าความฝันเมื่อคืนเป็นความจริง  ยอดชัดเป็นหุ้นส่วนกับแม่ของฉัน ยอดชัดต้องรู้แน่ๆ ว่าฉันเป็นใคร คุณรีบไปสอบสวนมันสิ”  

เหยี่ยวนิ่งคิดตามคำพูดของน้ำริน

 

ในห้องสอบสวน เหยี่ยวกำลังสอบสวนยอดชัดอยู่ โดยมีนกน้อยและน้ำรินยืนด้านข้างยอดชัด  น้ำรินจ้องมองรอยสักที่มือของยอดชัดให้มากกว่าที่เคยเห็นแต่กลับคิดไม่ออก

“ฉันรู้ว่าเดอะชลาธารยังมีหุ้นส่วนสำคัญอีกคนหนึ่ง” เหยี่ยวจ้องหน้ายอดชัด “ใคร?”

“หุ้นส่วนที่ไหน .. ไม่มี” ยอดชัดท่าทางกวนโทสะ  

เหยี่ยวพยายามระงับอารมณ์ ในขณะที่น้ำรินจ้องเขม็งรอคำตอบ “ก็หุ้นส่วนคนที่มีลูกสาวชื่อ “น้ำ” ยังไงล่ะ”

ยอดชัดชะงักไปนิดหนึ่ง อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก แต่ยังทำเป็นใจดีสู้เสืออยู่ ยอดชัดเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ทำท่าผ่อนคลายสบายใจ “ผมหิว เวลาหิวสมองไม่ทำงาน ขอกินของเยี่ยมก่อน...”

เหยี่ยวจ้องหน้ายอดชัดอย่างหงุดหงิด ที่ด้านข้างยอดชัดเห็นถาดใส่แฮมเบอร์เกอร์ เฟรนฟรายด์ และเครื่องดื่มยอดชัดหยิบแก้วเครื่องดื่มมาดูดน้ำยั่วอารมณ์เหยี่ยว

เหยี่ยวแทบจะพุ่งเข้าไปกระชากตัวยอดชัด แต่นกน้อยขวางไว้ นกน้อยดึงแขนเหยี่ยวให้เดินมาที่ประตู “ใจเย็นๆ หมวด เดี๋ยวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย”

น้ำรินหันไปมองยอดชัด แล้วตกใจมากหันไปบอกเหยี่ยว “แย่แล้ว...”

เหยี่ยวหันขวับไป เห็นยอดชัดนอนดิ้นอยู่กับพื้น น้ำลายฟูมปาก เอามือจับคอตัวเองทุรนทุราย 


17 หน้า