บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 14 หน้า 2
21 เมษายน 2557 ( 19:15 )
6.8M
5
มุมหนึ่งของงาน มีป้ายงาน ซุ้มดอกไม้ อาหาร ตั้งอยู่มีเค้กขนาดใหญ่ตั้งเด่น อรวิภามาเตรียมความพร้อมของอาหารว่างเลี้ยงแขก บิวตี้ดึงแขนเสื้อที่ธีภพมาหาอรวิภา
“พี่บิวตี้ พี่ธีจะไปไหนคะ”
“บอกน้องเขาสิคะ”
“เรื่องอะไรหรือคะพี่ธีกับคุณบิวตี้ มีอะไรกันหรือคะ”
“ไม่ใช่ครับ คือ คุณบิวตี้ชอบงานจัดดอกไม้มาก อยากขอนามบัตรคนจัดน่ะครับ”
“น้องอรจัดเองค่ะ น้องอรบอกพี่ธีแล้วไงคะ”
“ทราบครับ ผมถึงต้องพามาหาน้องอรไงครับ”
“เกรซมาแล้ว” บิ้วตี้เอ่ยอย่างตื่นเต้น
เกรซ ควงเจตน์ชาญ เดินมากับอดิศักดิ์ เครือวรรณและแขกในงาน สื่อมวลชนตามมาเป็นโขยง
“ขออนุญาตแนะนำ คุณลัลน์ลลิต ซีอีโอ ของบริษัทธนบวร ทำธุรกิจเสื้อผ้าสำเร็จรูปรายใหญ่ที่สุดของประเทศครับ”
“อ้อ เหรอคะ” เกรซตอบรับอย่างไม่สนใจ
“คุณคือไอดอลของฉันเลยค่ะ ฉันเคยชนะประกวดInternational Young Designer Award ปี 2009 ได้รับรางวัลจากคุณด้วยนะคะ”
“อ้อ เหรอ”
“ชุดราตรีที่ทำด้วยกระจกทั้งตัวไงคะ จำได้ไหมคะ”
“ปีๆนึงฉันเห็นเสื้อผ้าเป็นหมื่นเป็นแสนชุด ถ้างานไม่สะดุดตามากพอก็จำไม่ได้หรอกค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” เกรซตอบอย่างเย่อหยิ่งเดินเชิดหยิ่งยโสไปหาอรวิภา บิวตี้หน้าชาทั้งเสียใจและผิดหวัง ธีภพมองบิวตี้อย่างเห็นใจ แต่เปลี่ยนเป็นไม่สนใจเมื่อเห็นเจตน์ชาญปลอบบิวตี้
“สมแล้วครับ ที่เกรซได้ฉายาว่า ไร้หัวใจ”
“แก่แล้วก็อย่างงี้แหละค่ะ อัลไซเมอร์เริ่มถามหา”
บนสวรรค์ปรมะเทวี จ้องมองบิวตี้กับเกรซ หันมามองลลิตา แล้วกับไปมองเกรซอีกที
“นี่ถ้าเราไม่รู้มาก่อนว่าท่านเป็นมารดาของลัลน์ลลิต เราต้องคิดว่าเป็นลูกของมนุษย์ ที่ชื่อเกรซ มิลเล่อร์เป็นแน่”
“ลัลน์ลลิตศรัทธาในตัวเกรซมาก จนเลียนแบบบุคลิกของนางมาโดยไม่รู้ตัว”
“รับมาโดยที่ไม่รู้ว่าเนื้อแท้นั้นเป็นเช่นไร จึงลอกเลียนแต่ความหลงตัว ยะโส เย่อหยิ่ง ไม่สนใจใคร ช่างเหมือนกันราวกับส่องกระจก”